مقاله آموزش فوتبال توسط پله “رایگان”

نویسنده:

پله مرد شماره یک برزیل

پله در ۲۳ اکتبر سال ۱۹۴۰ در شهر (ترس کوراکوس و میناس گرایس متولد شد . او دوران طفولیت خود را در شهر بارو مرکز سائوپائولو گذراند . در سال ۱۹۶۵ به شهر سانتوس نقل مکان کرد و تحت سرپرستی مربی خود آقای والد ماردی بریتو در آمد . دو سال بعد در حالی که هفده سال بیش نداشت مقام قهرمانی جهان را کسب کرد و پس از آن به عنوان بزرگترین ورزشکار با استعداد جهان شناخته شد . تاکنون موفق به شکستن تمام رکورد های جهانی نیز شده است .
علی رغم تمام این شهرت ها و محبوبیت ها پله هیچ گونه تغییری نکرده است . او هنوز هم به سادگی و نفوذ پذیری روزی است که به شهر سانتوس وارد شد .

مقالات و تحقیقات رشته ورزش

تاریخ پیدایش فوتبال در آمریکا

انگلیس ها وقتی به امریکا مهاجرت نمودند تنها کلیسا ها و مذهب را با خودشان به آنجا نبردند .بلکه دورنمایی از فوتبال را همراه بردند . خشونت اوایل آغاز فوتبال در آمریکا به اندازه خشونت ان در انگلستان بود . در آن سال ها روی خشونت در بازی بیشتر تکیه می شد تا به تکنیک و استراتژی . چون از دهه ۱۸۰۰ جنتلمن ها و مقامات اجتماعی به ان ورزش روی آوردند و لذا از میزان خشونت کاسته و به تکنیک و هیجان بازی افزوده شد .

آغاز فوتبال در آمریکا مدیون دانشگاه ها است . البته با تقلید از قوانین فوتبال انگلیسی از سال ۱۸۲۰ به بعد دانشگاه پرتیستون شروع به نوعی بازی نمود که تقریبا دست رشته خودمان بود . با توجه به اینکه از پاها استفاده وافر می نمودند.

در سال ۱۸۶۹ دانشگاه پرتیستون ۶ بر ۴ دانشگاه راجرز را شکست داد که بعد ها آن مسابقه را مبدا آغاز فوتبال در امریکا قرار دادند .

در سال ۱۸۷۳ نماینده ای دانشگاه های آمریکا به اتفاق در کنفرانسی قانون یکپارچه شدن فوتبال را تصویب نمودند . و بعد از آن دانشگاه ها فقط از یک قانون کلی در فوتبال پیروی می کردند . تنها دانشگاهی که مخالفت نمود و سال های بعد به سایر دانشگاه ها پیوست دانشگاه هاروارد بود .
بین سال های ۱۸۷۵ تا ۱۸۹۰ فوتبال محبوبیت خود را کم کم از دست می داد و این امر به دلیل محبوبیت عجیب راگبی در نزد مردم بود . که البته با وجود مهاجرین بلوک غرب از قبیل انگلستان ، اسکاتلند ، ایرلند ، آلمان غربی ، ایتالیا و مهاجرین بلوک شرق مثل آلمان شرقی ، لهستان ، چکسلواکی در شمال شرقی امریکا محبوبیت گذشته را بازیافت و رفته رفته از آنجا به غرب آمریکا و در این میان به سین سیناتی ، سنت لوئیس ، شیکاگو ، دنور و سان فرانسیسکو کشانده شد .

همراه با شکل گرفتن فوتبال حرفه ای در امریکا رسوخ این ورزش در مدارس آمریکا انکار ناپذیر بود . مزیت فوتبال انگلیسی بر فوتبال خشونت بار آمریکایی تا این سطح بود که : سال ۱۹۶۷ در دالاس یکی از شهر های بزرگ ایالت تگزاس بیش از ۱۱ ایم وجود نداشت اما در سال ۱۹۷۳ طبق آمار رسمی ۲۵۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰ نفر از مردم به فوتبال روی آوردند و بیش از ۱۱۷۰ تیم پا به عرصه وجود نهاده بود . همینطور تعداد تیم های فوتبال در مداری آمریکا حین فقط ۵ سال از ۸۰۰ به ۳۰۰۰ تیم و در سطح کالج از ۲۰۰ به ۶۰۰ تیم رسیده بود .

در حال حاضر اگر یک طفل ۸ ساله علاقه به فوتبال داشته باشد می تواند در لیگ سراسری فوتبال خردسالان شرکت نماید و در صورت مستعد بودن در سال های بعد در حین تحصیل به لیگ سراسری فوتبال دانشگاه ها و از آنجا در امر بهتر بودن به لیگ سراسری فوتبال حرفه ای بپیوندد .

تاریخچه فوتبال از نگاه پله تاریخچه فوتبال از نگاه پله

فوتبال در دنیا مقابل چشمان مثل جرقه می ماند . در هر جای دنیا این واژه انگلیسی در زبان های بین المللی به سادگی رسوخ کرده . برای این امر دلیل خوبی است چرا که فوتبال مدرن به وسیله انگلیسی ها اختراع شد . ولی وقتی در آمریکا گفته می شود فوتبال؛ آمریکایی ها فوتبال خشونت بار آمریکایی را استنباط می کنند . به هر جهت این لغت باعث اشتباه در درک معنای واقعی آن میان آمریکایی ها شده است . (در زبان آمریکایی فوتبال معمول را ساکر SOCCER می نامند .

در تاریخ ریشه های این ورزش بدین گونه بوده است :

سربازان چینی در حدود ۲۰۰۰ سال پیش ورزشی می کردند که آنرا تسوچو (TSUCHU) می نامیدند . تسو یعنی ضربه زدن با پا و چو یعنی توپ یا هر شی گوی مانند .
در روز تولد امپراتور در مقابل کاخ امپراتوری دو تیم در زمین مسابقه ای که گلی به ارتفاع ۹۰ سانتی متر داشت بازی می کردند که بازیکنان برای سرگرمی امپراتور و دوستان و مهمانانش به بازی می پرداختند . یکی از امپراتوران به حدی این بازی را دوست داشت که یکی از اعضای شورای قضایی وقتی از بازی انتقاد کرد دستور داد سر از تنش جدا کنند .

۶۰۰ سال بعد هم ژاپنی ها یک ورزشی شبیه به فوتبال داشتند که آنرا کماری (KEMARI) می نامیدند . البته بازی کماری تدافعی تر از تسوچو بوده است . حتی قبل از چینی ها ، یونانی ها ورزشی اختراع کرده بودند که آنرا هارپاستون (HARPASTON) می نامیدند . البته بازی آن با توپی بود که درونش ماسه و یا شن بوده است . وقتی انگلیسی ها به یونان رفتند ورزشی آوردند به نام هارپاستیوم (HARPASTIUM) که آن هم با توپ بازی می شد و این زمین ای بود تا فوتبال در انگلیس به مدرنی امروز برسد .

هیچکس دقیقا زمان شروع فوتبال را نمی داند و مورخان تا آنجایی که نوشته اند در روستاهای انگلیسی حدود ۱۰۰۰ سال قبل بازی با توپ وجود داشته است و بعد از مدتی تیم های مختلف روستایی شروع به مسابقه دادن کردند . ظاهرا شیوه بازی طوری بوده است که تیم ها سعی بر این داشتند توپ را (که غالبا از سر تو خالی گاو یا چیز های شبیه با آن بوده است) به منطقه دفاعی حریف برسانند .

در قرن ۱۴ میلادی این بازی به قدری محبوب شد که پادشاه انگلیس آنرا غیر قانونی خواند . ولی مردم هیچ توجهی به آن نکردند و مجذوبیت این بازی به حدی بود که با توجه به غیر قانونی بودنش به خصوص میان روستاییان بازی می شد و مقامات مسئول در سال ۱۵۷۲ مجبور به تسلیم در مقابل خواسته مردم شدند و فوتبال را قانونی اعلام کردند .

۲۵۰ سال بعد طبقه اشراف رفته رفته به این ورزش روی آوردند و از دیدن و بازی کردن فوتبال لذت می بردند و بالاخره به خاطر نفوذی که در طبقه حاکم داشتند و علاقه و تمایلشان به فوتبال باعث شد که تصمیم برای پیاده کردن یک شیوه کلاسیک در قوانین فوتبال اتخاذ نمایند . در دهه ۱۸۰۰ مدرسه های معروف انگلیس این ورزش را به عنوان تفریح محصلین در برنامه درسی گنجانیدند . ولی تمامی مدارس از یک قانون خاص در فوتبال پیروی نمی کردند . هر مدرسه قانون مخصوص به خودش داشت . سپس در سال ۱۸۲۳ فوتبال به صورت معمول رسمیت یافت . و در سال های ۱۸۴۸ و ۱۸۶۲ فوتبال در سطح انگلستان یکپارچه شد و حتی کتابی به نام « ساده ترین ورزش » نوشته شد که مشتمل بر قوانین اصولی فوتبال بود .
بانوان در سال های قبل از ۱۹۰۰ به فوتبال جذب شدند و به بزای و مسابقه می پرداختند .

در سال ۱۸۶۷ قانون آفساید به قوانین فوتبال اضافه شد . و تغییر بعدی به کار بردن فقط یک دروازه بان بود . سرانجام در سال ۱۸۸۱ فوتبال به حد کامل از نظر قوانین کنونی اش رسید . سال های قبل اکثر اختلافات بین آماتوری و حرفه ای بودن این ورزش بوده است در این میان اشرافیان عقیده داشتند که فوتبال باید آماتوری باشد زیرا در مدرسه و دانشگاه به عنوان یک سرگرمی مفرح بود تا ورزش . اما طبقه کارگر و فقیر چون بازی فوتبال زندگی شغلی آنها را دستخوش تغییرات منفی می کرد .

لیکن طبیعتاً با آماتوری مخالف بودند چون علاوه بر بازی فوتبال خواهان درآمدی از آن ورزش بودند . چنانکه در سال ۱۸۸۲ شکست یک تیم خوب اشرافیان از تیم گمنامی که با هزینه شخصی اداره می شد باعث شد که خود اشرافیان هم به طرف حرفه ای شدن تمایل پیدا کنند که شاید این امر باعث شود که فوتبال از حالت سرگرمی و تفریح خارج شود . در سال ۱۸۸۵ قانون حرفه ای شدن تیم های فوتبال تصویب شد و در سال ۱۸۹۰ به حد تقریبی امروز خود رسید و ضربه پنالتی هم حین این سال ها به قوانین فوتبال اضافه شد و بالاخره در سال ۱۹۰۱ بازی تاتنهام و شفیلد یونایتد ۱۰۰۰۰۰ تماشاچی را در کریستال پالاس لندن هنگام فینال باشگاه ها به طرف خود جلب کرد .

و بالاخره فوتبال حرفه ای از طریق انگلستان ابر قدرت آن زمان و همچنین به خاطر نفوذش به اکثر کشور های دنیا صادر شد که در این میان کشور های آمریکای جنوبی پر استعداد ترین بودند . طبیعتاً در دوران صدور فوتبال به دنیا اتفاقات جالبی هم روی داده است . مثلا یک انگلیسی که برای معرفی و آشنا نمودن فوتبال به آرژانتین سفر کرده بود ، توسط پلیس دستگیر شدند . چون بازیکنان با شورت تمرین را آغاز کرده بودند و در آرژانتین با شورت مقابل مردم ظاهر شدن غیر قانونی بود . همین طور در آلمان غربی وقتی یک تیم انگلیسی مشغول تمرین سر زین یعنی زدن توپ به دیوار با سر بودند پلیس در صدد دستگیری برآمد . زیرا فکر می کردند که بازیکنان با این تمرین دارند خودکشی دسته جمعی می کنند .

در سال ۱۹۰۴ فدراسیون بین المللی فوتبال ( فیفا – FIFA ) با شرکت فرانسه ، بلژیک ، هلند ، دانمارک و اسپانیا تشکیل شد و ۲۵ سال بعد اعضایش به ۱۳۰ کشور رسید . نقش فیفا در متحد کردن سراسری فوتبال انکار ناپذیر است .

کنترل و تسلط بر توپ

یکی از تکنیک های فوتبال و بازی فردی ، کنترل و تسلط بر توپ است . این حرکت ، موجب می شود تا بازیکن با تسلط بر توپ و آرامش ، توپ را هدایت کرده و برنامه های خود را در زمین پیاده کند.
زمانی که توپ را نگه می داریم می توانیم دست خود را در بالای سطح آن حرکت دهیم بدون اینکه با کوچکترین مقاومتی مواجه شویم. توپ زاویه ای ندارد و به علت داشتن شکل گرد مانند ، فاصله دست ها از مرکز ثقل آن مساوی است . امیدواریم که این حقیقت را در نظر بگیرید زیرا هر چقدر که در مورد اشیا تفکر می کنید بیشتر و بهتر می توانید به ماهیت و کیفیت آنها پی ببرید .

ارتباط میان دست و توپ ، میان پا و توپ نیز وجود دارد و می توان گفت که ارتباط میان پا و توپ بیشتر و پیچیده تر می باشد . بنابراین می توانید از قسمت بالا ، پایین ، خارج و حتی زیر پا در جهت کنترل توپ استفاده کنید . شما می توانید توسط پاشنه پا ، زانو ، ران ، سینه ، شانه و سر به توپی که تصور می کنید در مقابل شما مقاومت می کند ضربه بزنید .

می بینید زمانی که توپ به طرف فردی می آید عکس العمل او را بر می انگیزد به نحوی که فورا به توپ ضربه زده و آن را از خود دور می کند . سپس شروع به تعقیب کردن توپ می کنند گویا قصد عذرخواهی از او را دارد . بعضی ها قبل از فراگیری نحوه کنترل توپ ، عادت دارند که به آن ضربه بزنند بدون اینکه از خود در مورد چگونگی این مطلب سئوال کنند .

اگر مایل به یادگیری فوتبال به طور کامل هستید ابتدا باید طریقه کنترل و تسلط بر توپ و در نتیجه کنترل جهتی که به آن ضربه می زنید فرا بگیرید . لازم است که مانند یک دوست با توپ رفتار کنید . در مورد کنترل توپ باید گفت که آنرا بر روی زمین هل داده و مستقیم به آن نگاه کنید . به نظر می رسد که توپ از شما خواهش می کند که جلو آمده و با آن بازی کنید . بدن باید به حالت متعادل بوده و عضلات در حال آرامش به سر برند . سپس به آرامی پای خود را در بالای توپ قرار داده ، آنرا به طرف عقب رانده و تلاش کنید که با قرار دادن انگشت پا در زیر آنرا از روی زمین بلند کنید . به منظور حفظ تعادل به جلو خم شده ، بازوها را بالا نگاه داشته و کمی در زیر خط شانه ها استراحت کنید .

از زانوی پای تکیه گاه به عنوان فنر استفاده کنید . پای کنترل کننده همیشه باید مرکز توپ را هدف گیری کند . با بکار بردن قابلیت انحناء مچ پا ، توپ را در حال پرش نگاه دارید . حرکات و تعادل بدن نیز بسته به محل توپ تغییر می کند . اگر یک لحظه از توپ چشم بردارید ملاحظه می کنید که جهت مورد نظر شما را طی نخواهد کرد و صرفا به این علت است که توجه کافی به آن نکرده اید . دایره ای به شعاع ۸۳/۱ متر رسم کرده و سپس کوشش نمایید که در داخل آن بازی کنید بدون اینکه اجازه دهید توپ از دایره خارج شود .

اگر بتوانید بدون تماس توپ با زمین آن را بیست متر به بالا پرتاب کنید مطمئنا بازیکن بسیار خوبی خواهید بود . فراموش نکنید که این اعمال را با هر دو پا انجام دهید . بازیکن خوب کسی است که با نحوه کنترل توپ توسط هر دو پا آشنایی داشته باشد . سپس کوشش نمایید که نحوه کنترل توپ توسط ران ها ، سر و حتی شانه ها را فرا بگیرید . به وسیله تمرینات زیاد می توانید ضربات توپ را ترکیب کنید بدین ترتیب که : توسط پا به توپ ضربه زده ، آن را روی زانو و سر برگردانده و دوباره جلوی پا بیاورید . بزودی متوجه می شوید که با تمرینات بیشتر قادر به ارائه حرکات بهتری خواهید بود .نکته مهم این است که حرکات را فقط توسط تمرینات فرا می گیرید بنابراین تا آنجایی که ممکن است تمرینات خود را ادامه دهید .

اگر در حین تمرینات مرتکب اشتباهی شدید مایوس و افسرده نشوید . در مورد علت اشتباه خود اندیشیده ، آن را اصلاح کرده و دوباره سعی در انجام آن کنید . هر چقدر بیشتر به تمرین حرکات بپردازید ، سریع تر و بهتر می توانید عمل کنید . به طور همزمان نکات دیگری مانند محدودیت های خود را فرا می گیرید . هرگز تصور نکنید که به همه چیز آگاهی دارید زیرا تمام افراد بشر هر روز چیزهای جدیدی فرا می گیرند . اگر توپی در دست ندارید می توانید از پرتغال ، روزنامه یا جوراب مچاله شده استفاده کنید . این درس را به دقت فرا گرفته و تمرین کنید زیرا پایه و اساس فوتبال بر کنترل توپ استوار است.

پاسپاس

در سنین نوجوانی با وسائل مختلف ارتباط جمعی آشنا شده اید . رادیو ، تلویزیون ، تلفن ، روزنامه ، مجلات و کتاب ها و اینترنت وسائل مختلف ارتباط جمعی هستند .
پاس فوتبال نیز یکی از وسائل ارتباط بوده و بازیکنان را به هم پیوند می دهد . به وسیله پاس دادن بازیکنان با یکدیگر تماس یافته و توپ را از ناحیه دفاع به ناحیه خط حمله می برند . هر چقدر که بهتر بتوانید این ارتباط را برقرار کنید در پیش بردن تیم به سوی پیروزی موفق تر خواهید بود . فوتبال یکی از بازی های گروهی است که در آن یازده بازیکن با یکدیگر همکاری می کنند .

این بازیکنان مانند شرکای یک شرکت می باشند . آنها در جهت کسب امتیاز تیم به وسیله به ثمر رساندن گل ها کمک کرده و تلاش می کنند به هر ترتیب که شده در مسابقه پیروز شوند . از آنجایی که بیش از یک توپ در زمین وجود ندارد و شخصی که بر توپ مسلط است می تواند گل را به ثمر برساند . پاس کاری متد نگه داشتن توپ در کنترل تیم می باشد . پاس بهترین و ساده ترین راه برای تکمیل کردن کار بازیکن است . این حالت در تمام موارد وجود دارد . روش های مختلف برای پاس توپ وجود دارد .

ساده ترین راه پاس به وسیله قسمت داخل پا است . این پاس نیز جزء موثر ترین روش هاست زیرا ناحیه تماس میان پا و توپ بیشتر بوده و بازیکن را دقیق تر می کند .برای تماس طولانی تر باید از بالای پا ( روی پا ) استفاده کنید زیرا ضربه ، قوی تر اجرا می گردد .از خارج پا (بیرون پا) برای پاس ها و ضربه های مورب استفاده می شود به خصوص زمانی که بر توپ تسلط داشته ، حریف در جلو و بازیکن تیم در کنار شما قرار می گیرد . پاس دادن توسط پاشنه پا ، زانو ، سر و حتی شانه ها امکان پذیر است ولی بسیاری از انواع پاس کاری ها فقط در موارد اضطراری اجرا می گردند.

پاس بالای سر: نیز وجود دارد . این نوع پاس زمانی اجرا می شود که بازیکن تیم شما کاملا در پشت حریف قرار گیرد . در مورد اجرای پاس باید توسط انگشت پا به توپ ثابت یا در حال گردش ضربه بزنید . بدین ترتیب توپ سریع از زمین بلند شده ، از بالای سر حریف عبور کرده و در جلوی بازیکن تیم شما فرود می آید .

پاش شانه نیز یکی از حقه های جالب است . در این مورد به مسیر بازیکن تیم خود توجه کرده و شانه مخالف جهت او را به کار برید . سریع بدن خود را چرخانده و بازوان را پایین قرار دهید . ممکن است سئوالی در اینجا مطرح شود که : پاس دیواری چگونه اجرا می شود ؟
پاس دیواری: یکی از سریع ترین و موثرترین تاکتیک های فوتبال است . بازیکنی که می دود برای فرار از دست حریف توپ را به بازیکن تیم خود که در یک نقطه ایستاده است پاس می دهد بازیکن دوم نقش دیوار را دارد و دوباره توپ را به بازیکن اول بر می گرداند . بازیکن دوم باید در عرض نیم ثانیه ، وزن و جهت توپ را محاسبه کرده و پیش بینی کند که چه زمانی دویدن بازیکن اول خاتمه می یابد . اگر برای این طریقه پاس کاری بخواهیم شکل هندسی رسم کنیم مطمئنا یک شکل سه گوش تشکیل می شود .

تاکتیک مهم دیگر پاس منحنی است و زمانی اجرا می شود که مسیر بازیکن توسط بازیکنان دیگر سد شود . در پاس منحنی از قسمت داخل یا خارج پا بسته به میل بازیکن استفاده می شود . داخل و خارج پا می تواند توپ را به قسمت های چپ و راست بفرستد . به پهلوی توپ ضربه بزنید تا مانند یک فرفره بالا رفته و مسیر دلخواه را طی کند .

آیا تا به حال مطلبی در مورد پاس رادار شنیده اید ؟در این روش توپ را بدون دویدن بازیکن تیم خود ، به او پاس می دهید . شما محل او را به وسیله شنیدن صدا تعیین می کنید . باری اجرای پاس رادار باید در مورد تیم خود و زمین بازی شناسایی کامل داشته باشید . طرز عمل ممکن است که به نظر شما مشکل بیاید ولی با تمرینات مداوم آنرا آسان خواهید یافت . بسیاری از پاس ها را در مقابل دیوار انجام دهید . فراموش نکنید که پاس ها را حتما با هر دو پا انجام دهید .

حال دوباره عملیات را اجرا کنید با این تفاوت که دوستان خود را نیز در این تمرین شرکت دهید . این نکته مهم است که به محل پای تکیه گاه توجه کنید . برای اجرای این پاس کوتاه ، پای تکیه گاه موازی کنار توپ قرار می گیرد . برای اجرای پاس کوتاه ، پای تکیه گاه موازی کنار توپ قرار می گیرد . برای اجرای پاس بلند پای خود را در کنار توپ و دورتر از آن قرار دهید . نکته مهم دیگر این است که پا و زانوی تکیه گاه جهت توپ را تعیین می کنند . انگشت پا و زانوی تکیه گاه باید مستقیم رو به هدف (دوستی که توپ را به او پاسی می دهید) قرار بگیرند . پس از فراگیری این عمل را به طور اتوماتیک انجام خواهید داد.

نکاتی در مورد پاس :

  • ابتدا قبل از پاس دادن ، محل بازیکن تیم خود را بیابید .
  • دوم اینکه ، توپ نه تنها به وسیله بازیکن صاحب آن بلکه به وسیله بازیکنی که آن را دریافت می کند پاس می شود .آیا مفهوم این حمله را درک می کنید ؟ هنگامی که بازیکن دیگر گارد می گیرد توپ پاس نمی شود . تنها این بازیکن می تواند حریف خود را جا گذاشته و به فضای خالی برود . بنابراین او بازیکنی است که توپ به او پاس می شود . پاس نیز در نتیجه همکاری بازیکنان اجرا می شود .
  • سوم زمانی که بازیکن تیم شما به طرف زمین خالی می دود و مستقیما به او پاس ندهید زیرا هنگامی توپ مسیر خود را طی می کند او در آن مکان حضور ندارد . شما باید سرعت و جهت بازیکن و توپ را بررسی کنید . بنابراین ملاحظه خواهید کرد که هر دوی آنها در یک زمان و مکان حضور می یابند . اگر راکتی به طرف ماه نشانه گرفته شود خواهید دید که پس از طی مسافتی مسیر آن کاملا تغییر می کند . بررسی و محاسبه وضع ماه باید به طور دقیق صورت گیرد . چنین دقتی در مورد فوتبال نیز به عمل می آید .

 

ضربه زدن با سر و شیرجه رفتن در ضربه زدن با سر و شیرجه رفتن در فوتبالفوتبال

  • سر زدن
  • تکنیک اساسی سر زدن
  • نقاط تماس توپ با سر
  • روش یادگیری ضربه با سر
  • پاس دادن با سر
  • ضربه زدن با سر و شیرجه رفتن

سر زدن

سر زدن یکی از مهارت های شگفت آور و جالب در فوتبال است . هر بازیکنی در تیم فوتبال باید مهارت و تکنیک سر زدن را بداند . حتی دروازه بان از این قانون مبرا نیست .

تکنیک اساسی سر زدن

مبتدیان باید دو نکته را در سر زدن به خاطر بسپارند :

  • سعی در ضربه زدن با سر به توپ ، نه برخورد توپ به سر .
  • گذاشتن تمام وزن بدن بر روی توپ بوسیله سر ، برای قدرت و مسافت دادن بیشتر به توپ .

نقاط تماس توپ با سر

بازیکنان حرفه ای اصولا با هر نقطه از سر می توانند توپ را بزنند . اما مبتدیان عزیز باید سعی کنند که در شروع ، توپ را با پیشانی بزنند . زیرا پیشانی بهترین قیمت جمجمه برای سر زدن است . بازیکن طبیعتاً با چشمان خود توپ را تا لحظه برخورد به پیشانی دنبال می کند این امر به آسان نمودن مهارت سر زدن کمک فراوانی می نماید .

روش یادگیری ضربه با سر

بهتر است برای یادگیری از هم بازی خود کمک بگیرید . به طوری که روبروی یکدیگر ایستاده و دوست شما با دست توپ را به سمت شما پرتاب کند و با سر توپ را به طرف دستان او بفرستید . ۱۰ مرتبه شما ضربه بزنید و ۱۰ مرتبه دوست شما ، رفته رفته یک پا را عقب گذاشته و به این تمرین ادامه دهید . سپس کمر و پاها را خم نموده و به این تمرین ادامه دهید .
هنگامی که توپ به طرف شما می آید ، دست ها تقریبا جلو است و درست بعد از برخورد توپ با سر برای قدرت دادن بیشتر به توپ دست ها به عقب و سر به جلو باز می گردد .
به خاطر بسپارید که عضلات گردن باید تقریبا سفت و سخت باشد و قبل از همه چیز اجازه ندهید توپ به سر شما برخورد نماید بلکه شما ضربه به توپ بزنید .

پاس دادن با سر

به جای محکم ضربه زدن با سر ، ضربه را کمی آهسته تر بزنید . به طوریکه بازیکن خودی بتواند توپ را کنترل کند .
زدن توپ های هوایی با سر به وسیله مدافعین (جمع کردن توپ با سر):
مدافعین هر تیم باید به خوبی قادر به زدن توپ های هوایی که به منطقه دفاعی می رسد ، باشند . تا بتوانند آن توپ ها را به صورت پاس با سر به بازیکنان کنار خط برسانند .
اگر ضربه سر مدافعین ضعیف باشد امکان اینکه مهاجمین تیم مقابل صاحب توپ شوند زیاد است . پس توپ های هوایی را باید با شدت به وسیله سر از منطقه دفاعی دور نمود . توپ های هوایی را باید با قسمت بالای پیشانی دفع نمود تا قدرت کافی برای دور شدن داشته باشد .
هنگام سر زدن در مواقع شلوغ و آشفته بازی ، به خاطر داشته باشید که دست هایتان به حالت جمع باشد . زیرا در صورت برخورد به بازیکن تیم حریف ، داور به سرعت اعلام خطا خواهد نمود .

 

ضربه زدن با سر و شیرجه رفتن

وقتی یک بازیکن با ضربه سر ، توپ را درون دروازه حریف می بیند خیلی خوشحال می شود .وجود چنین هیجانی بدون تمرین مستمر و آموزش های لازم غیر ممکن است . اولین چیزی که باید سعی در انجامش کنید درک مبانی اولیه ضربه سر می باشد . امیدواریم اطلاعاتی در مورد نیروی جاذبه و اینرسی داشته باشید .
این دو نیرو در هنگام پرش زننده ضربه ، با یکدیگر ترکیب می شوند . نیروی اینرسی در هنگام پرش بالا بکار می رود و نیروی جاذبه بدن را از پرش بسیار بلند باز می دارد . هر چقدر که قدرت بیشتری در هنگام پرش بکار برید پرش بلند تری می توانید انجام دهید . بنابراین نیروی اینرسی به شما کمک می کند که به طرف توپ بلند شوید و زمانی که با سر به آن ضربه می زنید نیروی جاذبه دوباره شما را به طرف زمین می کشاند .

به همین طریق می توانید میزان پرش و نیروی مصرف شده خود را تخمین بزنید . بنابراین پرش در هوا را تمرین کنید . اگر هر دو شانه خود را در هوا به سرعت پایین بیاندازید بطور قطع پرش بیشتری انجام خواهید داد.

ضربه سر باید توسط پیشانی اجرا گردد . هرگز با قسمت بالای سر به توپ ضربه نزنید و همیشه چشم های خود را در حین اجرای ضربه باز نگاه دارید . با باز نگاه داشتن چشم ها ، توپ را می بینید و براحتی می توانید آن را به مسیر دلخواه بفرستید . بنابراین با پیشانی به توپ ضربه زده ، با چشم های باز به آن نگاه کرده و دهان خود را برای جلوگیری از خطرات احتمالی به طرف عقب خم شوید و سپس در حین اجرای ضربه سریع نظیر گاز گرفتن ، ببندید . برای افزایش قدرت ضربه باید به طرف عقب خم شوید و سپس در حین اجرای ضربه سریع بدن خود را به جلو آورید .

بنابراین ملاحظه می کنید که این کار فقط توسط عضلات گردن انجام نمی گیرد . حرکت بدن به طرف عقب آهسته تر و آرام تر از حمله به طرف جلو است . ابتدا این تمرین را بدون توپ شروع کنید و پس از کمی پیشرفت می توانید با یک توپ این کار را انجام دهید . در شروع کار ضربه سر را از حالت ایستاده و سپس از حالت پرشی تمرین کنید .

فراموش نکنید در هنگام دفاع یا کسب امتیاز ضربه سر به اندازه پاس دادن مهم است . متاسفانه هنوز هم فوتبالیست هایی وجود دارند که اجرای ضربه توسط سر را به درستی نمی دانند . شاید این امر به علت عدم آموزش کافی در این زمینه یا عدم درک اهمیت ضربه سر می باشد . به همین علت تمرینات را شروع و مبانی اصلی و اولیه ضربه سر را درک کنید .
یک فوتبالیست خوب با اجرای ضربه سر می تواند به راحتی حمله کند . ضربه سر کیفیت سرعت تیم را بالا می برد . با استفاده از سر دقایق گران بهای خود را در رسیدن به توپ بر روی زمین ذخیره می کنید . موارد بسیاری از ضربات سر در مسابقات پیش می آید . شما می توانید از حالات ایستاده ، دویدن و پرشی ضربه سر را اجرا کنید . توپ نیز توسط اجرای ضربه به جلو ، عقب ، پهلو و یا ارتفاعات مختلف رانده می شود .

شما می توانید شیرجه رفتن برای اجرای ضربه سر را نیز فرا بگیرید . از کاربرد این روش هراسی به خود راه ندهید زیرا اگر آن را به طور صحیح یاد بگیرید مطمئنا صدمه ای نمی بینید . استفاده از پیشانی به این علت است که توپ به قسمت جلوی سر صدمه ای وارد نمی آورد . در روش شیرجه ای باید طریقه محافظت از خود را که توسط بازوان در حین افتادن بر روی زمین صورت می گیرد فرا بگیرید . برای آموزش بدون توپ ، به تنهایی یا با افراد دیگر تمرین کنید . در ابتدا باید اجرای ضربه سر را از حالات ایستاده ، دویدن و پرشی را فرا بگیرید .

پس از مسلط شدن در این تکنیک ، می توانید به یادگیری سایر روش های فوتبال بپردازید. لازم است تمرینات خود را به طور مداوم ادامه دهید زیرا این عمل جزء فعالیت های پیچیده ای است که در آن تقریبا از تمام عضلات بدن استفاده می شود .

اگر شروع به یادگیری پرش و ضربه سر کرده اید فراموش نکنید که از هر دو پا استفاده کنید . اگر بر روی پای راست بلند شوید باید زانوی چپ را در جهت افزایش قدرت خم کنید . گاهی اوقات لازم است که برای بلند شدن از زمین هر دو پا را بکار برید. زمانی که توسط هر دو پا از روی زمین بلند می شوید بازوان و نیروی کشش بدن نیز به شما کمک موثری می کند . قبل از اینکه پاهای شما زمین را ترک کنند بازوی خود را در پشت سر قرار دهید . سپس در لحظه پرش ، بازوها را به جلو و بالا بیاورید . این امر هیچ گونه نیروی جنبشی به پرش شما اضافه نمی کند . این تاکتیک ها را تمرین کرده و قدرت لازم برای رسیدن به توپ بدست آورید . امیدواریم که فهمیده باشید چگونه توسط ضربه سر ، توپ را وارد دروازه کنید .

ضربه زدن در فوتبال

مراحل اولیه و اصلی لگد زدن (توپ زدن) مشابه پاس دادن است با این تفاوت که هنگام ضربه زدن باید کنترل بیشتری بر روی دو نیروی واقع بر توپ (یعنی نیروی جاذبه و اینرسی) و در هنگام شوت زدن به زاویه و جهت توپ داشته باشید . روش های مختلفی برای ضربه زدن وجود دارد ولی در اصل همه آنها مشابه و ساده می باشند . پایی که به توپ ضربه می زند مهم تر از پای تکیه گاه است ولی پای تکیه گاه به پای ضربه زننده اجازه تاب خوردن در جهت زاویه صحیح را می دهد .

به عنوان مثال زمانی که پای تکیه گاه در پشت توپ قرار وی دهید مسلما قصد بلند کردن از روی زمین را دارید . بر عکس زمانی که اشتباهی رخ داده و پای تکیه گاه در جلوی توپ واقع می شود از نیروی ضربه کاسته شده و توپ به طرف زمین کمانه می کند . بنابراین زاویه صعود توپ به وسیله محل پای تکیه گاه تعیین می شود و محل پای تکیه گاه نیز بستگی به خط توپ (خط توپ ، خط فرضی در مرکز توپ) دارد .
جهت ضربه زدن نیز به وسیله محل پا و زانوی تکیه گاه در لحظه اصابت کفش به توپ تعیین می شود . زمانی که به توپ در جهت بازیکن دیگر ضربه می زنید به یاد داشته باشید که پا و زانوی تکیه گاه رو به هدف قرار گیرند . این دو مرحله اصلی را تا زمانی که اتوماتیک وار قادر به انجام آن باشید تمرین کنید .

وضعیت بدن نیز مهم است . برای ارتفاع متوسط یا ضربه کوتاه شانه شما باید مستقیما در بالای پا و زانوی تکیه گاه قرار گرفته و بدن نیز به جلو خم شود . برای فرستادن توپ به بالا مخصوصا در مواردی که قصد وارد کردن آن در دروازه حریف را دارید باید بدن را به طرف عقب خم کرده و شانه خود را در پشت پا و زانوی تکیه گاه قرار دهید .

ممکن است فردی در هنگام ضربه زدن این نقاط را بکار برد :

قسمت بالا ، داخل پا ، خارج پا ، قسمت داخل یا خارج کفش و حتی پاشنه و انگشت پا .
انگشت پا در هنگام وارد کردن توپ در دروازه بکار می رود . در بسیاری از مسابقات ضربه ها توسط قسمت جلوی پا اجرا می شوند . هنگامی که فضای خالی بیشتر است و مایل به اجرای پرش بلند توپ هستید می توانید از قسمت مرکزی بالای پا استفاده کنید .
برای اجرای ضربات منحنی ، قسمت داخل یا خارج بالای کفش را بکار برید . برای فرستادن توپ به طرف چپ باید با قسمت داخل بالای پای راست به توپ ضربه بزنید . اگر می خواهید توپ به طرف راست برود باید با پای راست قسمت خارجی بالای کفش را در جهت ضربه به قسمت چپ توپ بکار برید .
قسمت داخل و خارج پا نیز در مواردی بکار می روند که بازیکن نزدیک دروازه قرار می گیرد و دروازه بان ها برای جلوگیری از پیشرفت مهاجمان به جلو آمده و سعی در تنگ کردن زاویه و سد کردن مسیر آنها می کنند .
هنگامی که دروازه بان به طرف جلو می دود به نظر می رسد که قسمتی از دروازه را اشغال کرده و امتیاز پرتاب توپ به طرف همه نقاط دروازه را از مهاجم می گیرد. زمانی که نزدیک دروازه بان قرار می گیرید باید به دقت محل توپ و دروازه بان را بررسی کنید . می دانید چرا ؟ زیرا برای دروازه بان نجات یک ضربه پر قدرت آسان تر از ضربه دقیق و ضعیف است . ضربه قوی سریع تر حرکت می کند ولی ضربه آرام موجب می شود که توپ جهت دلخواه را طی کند . زمانی که از قسمت داخل پا استفاده می کنید به علت وجود فضای بیشتر توپ را دقیق تر بر روی زمین قرار می دهید .

برای اجرای ضربه طولانی باید سه نکته زیر را در مورد پای ضربه زننده بکار برید :

  • ساق پا نباید سفت شود بلکه باید براحتی به طرف عقب تابیده شود .
  • پای ضربه زننده باید از قدرت کافی برخوردار باشد .
  • پس از اتمام ضربه به توپ ، پای شما باید به طرف جلو و بالا پیش برود و حرکت نیم دایره ای را تکمیل کنند .

برای حرکت توپ در هوا زانو و پا را به طرف بالا و پشت خود تاب دهید . بنابراین فاصله انگشت پا و زانو از زمین مساوی بوده و امکان اجرای ضربه کوتاه یا بلند زانو را ایجاد می کند .
نکته مهم دیگر این است که در لحظه تماس با توپ فقط به توپ نگاه کنید . شما باید محل مدافعان و دروازه بان ها را ارزیابی کنید . زمانی که چشم های شما به طرف توپ بر می گردند در مورد جهت صحیح نیروی ضربه مستقیم بگیرید . بسته به آموزش های قبلی شما خاصیت اتوماتیکی ضربه بیشتر یا کمتر خواهد بود.
برای اجرای ضربه باید گفت که بازوها در جهت حفظ تعادل بدن از عوامل ضروری محسوب می شوند . بازوی بالای پای ضربه زننده باید در کنار بدن واقع شود در حالی که بازوی دیگر بالاتر یا پایین تر از سطح شانه قرار می گیرد . با حفظ آرامش تمام قدرت و انرژی شما بر روی حرکت سریع پای ضربه زننده متمرکز می شود . زمانی که پا به توپ برخورد می کند مانند این است که انفجاری رخ دهد . شما از نظر فیزیکی باید در وضع بسیار خوبی به سر برید بنابراین انرژی خود را بیهوده هدر ندهید .
حال اجازه دهید که به چگونگی اجرای ضربه دوچرخه (برگردان) بپردازیم . زیرا یکی از حرکات تماشایی است که احتیاج به تمرینات زیاد و احتیاط دارد . بهتر است که آن را بر روی زمین نرم ، چمن یا شن انجام دهید .

حرکت بر گردان :

این حرکت احتیاج به همکاری تمام اعضای بدن دارد . ابتدا پا ها را به طرف جلو و بالا پرتاب کنید . چنین حرکتی موجب عقب راندن بدن در هوا می گردد . یکی از پاها را بالاتر نگاه دارید این عمل موجب می شود که پای ضربه زننده آسان تر تابیده شود . سپس فرود آمدن بر روی دست ها ، ساعد ها و پشت را شروع کنید . این عمل احتیاج به صبر و تحمل بازیکن برای یادگیری دارد . اگر تصور می کنید که قادر به انجام این حرکت نیستید مایوس نشوید و دوباره تلاش کنید . بسیاری از فوتبالیست ها هنوز هم قادر به اجرای صحیح این روش نیستند .

ضربه زدن از عوامل اصلی فوتبال است زیرا موجب به ثمر رساندن اکثر قریب به اتفاق گل ها می شود. بنابراین تمرینات را قطع نکرده و هر دو پا را بکار برید . بازیکن خوب باید بتواند توسط هر دو پا به توپ ضربه بزند . شما نیز نباید نظریه زاویه ها را فراموش کنید و همیشه توپ را در محل درست قرار داده و وارد دروازه حریف کنید .

زمانی که نزدیک دروازه هستید و شانس ضربه زدن و وارد کردن توپ در دروازه حریف را دارید سعی در اجرای دریبل نکنید . نکته مهم این است که شانس خود را در پرتاب توپ به طرف دروازه حریف کنید. وارد کردن توپ در داخل دروازه حریف از ۳۰ متری نیز امکان پذیر است بنابراین منتظر واقع شدن در منطقه پنالتی نشوید . لازم است بدانید که اگر موقعیت بازیکن دیگر تیم در پرتاب توپ به طرف دروازه حریف از شما بهتر است باید توپ را به او پاس دهید و این موقعیت را برای او ایجاد کنید . اهمیت بازیکنی که توپ را به موقع پاس می دهد به اندازه بازیکنی است که توپ را در درون دروازه حریف جای می دهد .

حمله دروغی و دریبل

حمله دروغی و دریبل ، تاکتیک هایی هستند که تمام بازیکنان باید قادر به اجرای آن باشند . تفاوت میان دو تکنیک این است که حمله دروغی بدون توپ و دریبل توام با توپ اجرا می شود .

زمانی که مدافع در مقابل مهاجم دارای توپ عقب نشینی کرده ، طرح یک حمله به او را ریخته و حریف را وادار به تغییر مسیر می کند یا زمانی که مهاجمی به وسیله حریف تحت نظر گرفته شده و وانمود به دویدن به طرف دروازه کرده و سپس مسیر خود را در جهت دریافت توپ تغییر می دهد مثال هایی از حملات دروغی می باشد. اینها روش های حملات دورغی هستند و بدون توپ اجرا می شوند. هرگز حملات دروغی یا دریبل را در جهت عرضه قدرت به تماشاچیان و دیگر بازیکنان بکار نبرید. استعداد واقعی بازیکن در طولانی تر نگاه داشتن توپ است. به یاد داشته باشید که اگر یکی از بازیکنان بدون محافظ منتظر دریافت پاس شود مطمئنا دریبل او توام با شکست خواهد بود . فراموش نکنید که پاس توام با اطمینان بهتر از دریبل غیر لازم و غیر ضروری است . شما می توانید حملات دروغی را به وسیله پا ، بدن ، بازوها ، سر و حتی چشم ها اجرا کنید .

حرکات بازیکن بدون توپ به اهمیت بازیکن دارای توپ می باشد . ممکن است این امر به نظر شما باورکردنی نباشد ولی بازی بدون توپ یک هنر است . در هنگام دفاع ، حملات دروغی می توانند موجب شوند که توپ را تصاحب کنید . تقریبا تمام بازیکنان در طی اجرای مسابقه حملات دروغی را بکار می برند . همانطور که در می دانید حتی دروازه بان نیز از این تاکتیک برای منحرف کردن بازیکن مهاجم استفاده می کند . این امر یکی از متدهای گمراه کردن حریف است و به موجب آن ذهن مهاجم از عملی که واقعاً قصد انجام آنرا دارید دور می شود . در چنین روشی دریبل و حملات دروغی بکار می روند .
دریبل بررسی سرعت و جهت توپ به وسیله حرکات ناگهانی پا در جهات مختلف است .

ابتدا ضربه آهسته به توپ وارد کنید سپس متوقف شوید . وزن بدن را متعادل کنید بچرخید و یک مرتبه ضربه اصلی را به توپ وارد کنید . نکاتی که گفته شد برخی از عوامل اصلی دریبل هستند . در دریبل مزیتی بر حریف دارید بدین ترتیب که حریف از عمل بعدی شما هیچ گونه اطلاعی ندارد . همیشه قوه ابتکار خود را بکار برید . حریف ، دائما در فکر مسیر بعدی شماست . هدف اصلی شما باید بر هم زدن تعادل حریف و تثبیت تعادل خود باشد .

بسیاری از فوتبالیست ها فقط در مورد بازی با توپ فکر کرده و هیچ توجهی به زمین نمی کنند . بازیکنی که قصد اجرای دریبل را دارد باید قوه ابتکار و استعداد خود را بکار برد . گاهی اوقات اعمال حریف فکر شما را مشغول می کند ولی به یاد داشته باشید که فریب او را نخورید زیرا از همین طریق می تواند راه تسلط خود بر توپ را باز کند .

برای اجرای یک دریبل خوب باید از آرامش ، تمرین زیاد و وضع تعادلی خوب برخوردار باشید . اگر قوانین اصلی تعادل را درک کنید مطمئنا راحت تر و بهتر می توانید از موازنه بدن برخوردار شوید . تمام افراد دارای مرکز ثقل می باشند . در انسان این مرکز ثقل در قسمت وسط بدن و در حدود ناحیه ناف قرار گرفته است . زمانی که خط فرضی مرکز ثقل بر روی قسمت وسط منطقه تکیه گاه منطبق می شود بدن در حالت آرامش و سکون به سر می برد . در بدن انسان منطقه تکیه گاه میان دو پا واقع شده است .

اگر هر دو پای شما در کنار یکدیگر قرار گیرند حالت سکون کمتر می شود زیرا مرکز ثقل بر روی خارج منطقه ایجاد شده توسط پاها منطبق می شود . اگر در هنگام ایستادن پاهای خود را از یکدیگر باز کنید منطقه تکیه گاه وسیع تر خواهد بود . آزمایش ساده ای را به طریق زیر انجام دهید :
ابتدا ایستاده و پاها را در کنار یکدیگر قرار دهید سپس از فردی خواهش کنید که شما را هل دهد . مشاهده خواهید کرد که راحت تر و سریع تر از زمانی که پاها از یکدیگر باز هستند به زمین می افتید . زیرا تعادل خود را در هنگامی که خط فرضی مرکز ثقل بر روی خارج منطقه منطبق می شود ، به دست آورده اید .

اگر بر روی زمین چمباتمه زده ، پاهای خود را از یکدیگر باز کرده و کمی به طرف جلو خم شوید مشاهده خواهید کرد که حفظ تعادل در چنین حالتی آسان تر است . حال مطلبی در مورد قانون تعادل یاد گرفته اید . هر چقدر که مرکز ثقل به زمین نزدیک تر باشد استوار تر و محکم تر خواهید بود . بنابراین برهم زدن تعادل خود در حالت ایستاده راحت تر از حالت نشسته یا خمیده است .

بنابراین برای شروع دریبل ، پاها را از هم باز کرده ، بدن را کمی به طرف جلو خم کرده ، مفاصل رانی را به طرف پایین برده ، بازوان را در حالت راحت نگاه داشته و آرام به سمت کنار خود حرکت کنید . حال مطلب مهمی در مورد تعادل فرا می گیرید . هرگونه حرکتی مسیر مرکز ثقل را به طرف بالا ، پایین و حتی جلو یا عقب تغییر می دهد . شما می توانید این نکته را با رفتن بر روی وزنه مشخص کنید . ابتدا بر روی وزنه بروید . صبر کنید تا عقربه بر روی یک نقطه بایستد سپس شروع به حرکت دادن بازوان خود کنید ملاحظه خواهید کرد که عقربه به طور دائم بالا و پایین می رود . هر چقدر که سریع تر این کار را انجام دهید عقربه نیز سریع تر حرکت می کند .

بنابراین نکته مهم دیگری که وجود نظم در دریبل می باشد نیز مشخص شد . در هنگام دریبل ، سریع تصمیم گرفته و عکس العمل نشان دهید ولی حرکات باید از نظم خاصی برخوردار باشند .

تمام افراد تیم مقابل دارای نقطه ضعف می باشند و معمولا این نقطه ضعف در پای ضعیف تر آنها نهفته است . اگر شخصی چپ دست باشد پای راست او ضعیف تر خواهد بود . عکس این مطلب هم صادق است . چنین بازیکنانی در جدا کردن توپ از پای ضعیف با اشکال مواجه می شوند خصوصا زمانی که پای ضعیف به عنوان تکیه گاه نیز بکار رود .

تهیه لیست روش های مختلف حملات دروغی و دریبل غیر ممکن است زیرا امکانات موجود نامحدود می باشند ولی هنوز هم قوانین دیگری وجود دارند که باید آنها را فرا بگیرید . به عنوان مثال زمانی که دریبل می کنید ممکن است حریف در جلو ، عقب یا کنار شما قرار گیرد . در هر حال فقط باید از توپ محافظت کرده و آنرا نزدیک خود قرار دهید . زمانی که حریف در کنار شما قرار می گیرد چه در حالت نشسته و چه در حالت دویدن همیشه بدن خود را میان او و توپ قرار دهید . اگر چه این امر بدون ارتکاب خطا مشکل است . برای انجام چنین کاری از قسمت داخل یا خارج پا در ناحیه پشت پا استفاده کنید . ضربه وارده به توپ باید آرام باشد . در زیر مثال های کوچکی آمده است :

روشی به نام کلاه وجود دارد که در آن بازیکن ضربه آرامی به توپ وارد کرده و آنرا از بالای سر حریف عبور می دهد و سپس برای بدست آوردن آن به طرف دیگر زمین می دود و اجازه تماس توپ با زمین را نمی دهد . روشی نیز در برزیل وجود دارد که به آن لقب گاو می دهند . طرز عمل بدین ترتیب است که : با توپ به طرف حریف می دوید بدون اینکه از سرعت خود بکاهید سپس ضربه را وارد کنید و به طرف دیگر حریف دویده و دوباره صاحب توپ شوید .
روش دیگر دریبل عبور از میان پاهاست . طرز عمل بدین ترتیب است :
باید سریع بوده و مراقب لحظه ای باشید که حریف جلوی پای شما پاهای خود را از یکدیگر باز می کند . سپس آرام به توپ ضربه زده و آنرا از میان پاهای او عبور دهید و برای دریافت توپ به طرف دیگر او بروید

آخرین مثال دریبل خارج پا است . با کمی شانس می توانید ضربه آرامی به توپ وارد کنید به طوری که توپ بر روی پای حریف قرار گیرد سپس در پرش خود توپ را تصاحب کنید . مهاجمان از حملات دروغی و دریبل بسیار زیاد ، بازیکنان میانی کمتر و مدافعان در موارد استثنایی استفاده می کنند . بسیاری از مدافعان را دیده اید که گل های خود را به علت تلاش در اجرای دریبل از دست می دهند . بالاخره فراموش نکنید که همیشه پاس خوب ، به بازیکن تیم که مراقبتی از طرف حریف ندارد بهتر از دریبل غیر ضروری است .

متوقف کردن توپ (توقف توپ)

متوقف کردن یا به دام انداختن توپ هنر دریافت ، نگه داشتن و تحت کنترل در آوردن آن است . مسلما همیشه توپ را در یک ارتفاع یا با سرعت خاص دریافت نمی کنید . ممکن است توپ را از ارتفاع بالا یا پایین در حالت چرخشی یا پرشی دریافت کنید . در تمام این موارد باید بتوانید سریع توپ را کنترل کنید و اجازه ندهید که از شما دور شود .برای انجام این کار می توانید از قسمت کف ، بالا ، داخل ، خارج یا پاشنه پا و همچنین چانه ، ران ، سینه ، شکم و سر در حالت ثابت یا دویدن استفاده کنید .

اولین رمز موفقیت حبس کردن توپ این است که همیشه قسمتی از بدن را که در توقف توپ به کار می برید در حالت آرامش قرار داده و در جهتی که توپ گردش می کند به طرف عقب بروید . زمانی که توپ را توسط پا متوقف می کنید وزن بدن را بر روی پای تکیه گاه منتقل کنید . زمانی که توپ به کفش شما می رسد پای خود را آرام عقب برده و این تماس را به طرف خود جذب کنید . انگشت پا باید به طرف توپ بوده و منطقه تماس را وسیع تر سازد . وزن بدن نیز باید بر روی پای تکیه گاه منتقل شده و بازوان آزادانه برای حفظ تعادل حرکت کنند . تا هنگام گرفتن توپ به آن نگاه کنید . زمانی که توپ را با قسمت خارجی پا متوقف می کنید انگشت را به طرف داخل نگاه دارید .

برای متوقف کردن توپ توسط ران ، ابتدا مطمئن شوید که پای تکیه گاه به درستی بر روی زمین قرار گرفته و ساق پا نیز شل شده باشد . این امر بستگی به مسیر توپ دارد ولی معمولا مجبور به بلند کردن پای دیگر می شوید و در نتیجه ران شما در ارتفاع کمتری قرار می گیرد . اگر ارتفاع توپ از زمین کم باشد نباید ران خود را زیاد بلند کنید . زمانی که در این عمل مهارت لازم را به دست آوردید باید بتوانید توپ را مجبور به اجرای آنچه که می خواهید بکنید .

حقه جالبی وجود دارد که در متوقف کردن توپ توسط سینه به شما کمک می کند: قبل از برخورد توپ به سینه ، ریه های خود را پر از هوا کنید و در هنگامی که توپ به سینه برخورد می کند عمل بازدم را انجام دهید و به طور همزمان بازوان و شانه ها را نیز به طرف جلو بیاورید . چنین همکاری اعضاء بدن شکل صدفی ایجاد می کنند که توپ را در درون خود جای می دهد . اگر توپ به طور عمودی بر روی سینه قرار بگیرد بدن خود را خم کرده و با تقسیم وزن میان هر دو پا تعادل برقرار کنید . بنابراین توپ به سینه شما می چسبد . اگر بخواهید توپ را توسط شانه متوقف کنید می توانید از همانجا آن را به بازیکن تیم خود پاس داده یا جلوی پای خود انداخته و ضربه نهایی را برای جای گرفتن در درون دروازه به آن وارد کنید . فرصت اجرای چنین تاکتیکی معمولا در هنگام پرش به دست می آید .

متوقف کردن توپ بر روی شانه و پایین دادن آن به بازیکن تیم بستگی به آموزش ها و تمرینات همیشگی دارد . هنگامی که توپ به شانه عقبی شما برخورد می کند باید به سرعت چرخیده و توپ را به طرف بازیکن دیگری پیش ببرید . زمانی که قصد متوقف کردن توپ توسط سر را دارید باید بدن خود را زیر توپ در حال سقوط قرار دهید . به یاد داشته باشید در تمام موارد با چشم های باز عمل کنید . زمانی که توپ به پیشانی اصابت می کند پاها را از یکدیگر باز کرده ، ران ها را به طرف جلو برده ، بدن را مستقیم نگاه داشته و بازوان را باز کنید .

زمانی که توپ به شانه ها اصابت می کند سر خود را پایین به طرف شانه ها ببرید . موفقیت این عمل در قرار دادن صحیح بدن به زیر توپ است . برای یادگیری این عمل می توانید به تنهایی تمرین کنید . زمانی که به اندازه کافی مهارت به دست آوردید می توانید از شخص دیگری خواهش کنید که توپ را برای شما پرتاب کند . فراموش نکنید که بدون تمرین و عمل نمی توانید موفق شوید .

زمانی که توپ دروازه زمین و کمی دورتر از شما بالا می رود می توانید به وسیله شکم آن را متوقف کنید. برای انجام چنین عملی باید خود را در مسیر توپ نزدیک شونده قرار داده ، پاها را از یکدیگر باز کرده و وزن بدن را میان آن دو تقسیم کنید . بازوان را در طرفین قرار داده و لحظه ای از توپ چشم بر ندارید . زمانی که توپ به شکم اصابت می کند به طرف عقب رفته ، نیرو را جذب کرده و یکی از پاها را به طرف عقب ببرید که در نتیجه آن ساق پا تقریبا در حالت مستقیم قرار می گیرد . به طور همزمان قسمت بالایی بدن خود را به طرف جلو خم کنید به طوری که بدن شکل مقعر پیدا کند .

روش دیگری که در متوقف کردن توپ موثر می باشد انداختن آن توسط پاشنه و مچ پا بر روی قسمت خارج پا است . چنین مانوری نه تنها شما را بر توپ مسلط می کند بلکه قادر به قرار دادن توپ در جلوی بدن برای پاسکاری یا پرتاب به طرف دروازه می کند . وزن بدن نیز باید بر روی پای تکیه گاه منتقل شود . بدن را به طرف جلو خم کنید و برای حفظ تعادل بازوی هم جهت پای تکیه گاه را جلو آورده و بازوی دیگر را آرام به طرف عقب ببرید .

پای تکیه گاه باید موازی با زمین نگه داشته شود و قسمت خارجی مقابل توپ نزدیک شونده قرار گیرد . زمانی که توپ به قسمت خارجی پا برخورد می کند ساق پا را کمی بالاتر آورده و بدن را بیشتر خم کنید . اگر ضربه آرامی به توپ وارد کنید در مسیر نیم دایره ای پیش رفته و در جلوی شما فرود می آیید . در طی اجرای تمام مانور ها باید دائما به توپ نگاه کنید گویا در حال هپنوتیزم کردن آن هستید . برای تبحر در این مانور می توانید توپ را توسط کش یا ریسمان از محلی آویزان کنید . اگر در زمین فوتبال به اجرای تمرینات می پردازید می توانید توپ را از تیر افقی دروازه آویزان کنید . این عمل یکی از مانور های بسیار مهم است زیرا به سرعت زیادی احتیاج دارد .

بالاخره طرز متوقف کردن توپ توسط قسمت بالای پا که بیشتر باله است آموزش می دهیم . شما می توانید چنین تمرینی را به تنهایی انجام دهید . این مانور بسیار زیبا است ولی احتیاج به سرعت ، دقت و تنظیم حرکات در وقت تعیین شده دارد .
مانند همیشه پای تکیه گاه ، وزن بدن را تحمل می کند . پای دیگر را تا حد امکان بلند کنید ولی در حالت خمیده نگاه دارید . زمانی که پا به اندازه کافی در هوا بلند شده خود را بر روی انگشت پای تکیه گاه بلند کنید . توپ میان چانه و انگشتان پای بلند شده فرود می آید . در چنین لحظه ای پا را با سرعت توپ در حال سقوط و سپس آرام تر پایین آورید . زمانی که پای خود را بلند کرده و پایین می آورید مرکز ثقل بدن کمی به طرف عقب می رود و خم شدن بدن به طرف جلو و باز شدن بازوان تعادل و توازن بدن را تثبیت می کند .

به چشم های خود توجه زیادی کنید . زیرا در تمام لحظات اجرای عملیات شما را یاری می کند . البته ارتفاع پای بلند شده بستگی به ارتفاع توپ دارد . هر چقدر ارتفاع توپ از زمین بیشتر باشد باید پا را بالاتر ببرید .
تمام این عملیات از حالات دویدن و ایستادن تمرین می شوند . هر چقدر بهتر بتوانید توپ را تحت کنترل خود در آورید با آن صمیمی تر می شوید . تحت کنترل درآوردن بهتر توپ مساوی با بالا رفتن شانس تیم است .