مقاله رایگان اختلال در جمله نویسی و انشاء

نام مقاله : اختلال در جمله نویسی و انشاء (اختلال در جمله نویسی و انشاء)

حجم : 159 کیلوبایت

دسته بندی: رشته علوم تربیتی و آموزش ابتدایی

پیشگفتار

بر طبق 142-94.P.L یکی از انواع ناتوانی های یادگیری، بیان نوشتاری است از زمانی که در سال 1975 این عنوان مطرح گردید، واژه بیان نوشتاری، هجی کردن و همه اشکال دیگر ارتباط کتبی را در بر گرفت.

یکی از مهمترین مهارت هایی که کودکان می بایست بر آن تسلط پیدا کنند ارتباط برقرار کردن است. یعنی فهمیدن آنچه که دیگران می گویند و بیان عقاید و منظورهایشان بصورت شفاهی و کتبی.

از طریق ارتباط برقرار کردن کلامی و غیرکلامی است که ما موضوعات، وقایع و روابط خود با یکدیگر را بازنمایی می کنیم. بر روی این عقیده که بیان نوشتاری مناسب برای ایجاد ارتباط، برای پیشرفت در مدرسه و برای زندگی روزمره امروزی، اساسی است، توافق وجود دارد. علی رغم پیشرفتهای تکنولوژی در رشد تایپهای الکترونیکی، پردازش گرهای لغت و کامپیوترها، هنوز یادگیری خواندن و نوشتن ضروری است.

هدف ما در این مقاله:

1- توصیف مشکلات اصلی در کودکان در ارتباط نوشتاری و ارائه برخی متدهای ترمیمی

2- یاری رساندن به معلمان برای تشخیص و درمان کودکانی که در زمینه بیان انشائی دچار ناتانی های اساسی هستند می باشد.

3- امید است که تلاش های ما برای ارزیابی و ترمیم مشکلات بیان نوشتاری مورد استفاده خوانندگان، معلمان، والدین و بزرگسالانی که دچار ناتوانی بیان نوشتاری هستند، قرار گیرد.

مقدمه

بیان نوشتاری به ارتباط اندیشه ها با یکدیگر از طریق علائم نگاره ای اشاره دارد. این مسئله مستلزم داشتن فکری برای ارتباط، داشتن زبانی برای بیان این افکار، ترجمه ی شفاهی به علائم به صورتی که دیگران بتوانند افکار مورد نظر را بفهمند، است.

علاوه بر دست خط و هجی کردن به عنوان پیش نیازهایی برای بیان نوشتاری، پیش نیاز مهمتر رشد زبان می باشد.

آلی و دیش لر (1979 و Alley , Deshler) اظهار داشتند که بسیار احتمال دارد که بزرگسالان مبتلا به ناتوانی یادگیری در سنین اولیه کودکی در زمینه ی شنیدن، صحبت کردن، و نوشتن مشکلاتی داشته اند. همچنین جانسون و میکل بست (1967 و Mykelebust و Johnson) بر اهمیت درک شنیداری، بیان شفاهی و خواندن در تحول زبان نوشتاری، تاکید کرده اند.

فلپز- گان و فلپز- تراساکی (1982و) اظهار داشتند که، علاوه بر تحول زبان، «عمل نوشتن نیازمندی توانائیهای بصری مختلفی ست که به آرامی با مهارتهای حرکتی مناسب هماهنگ شده و یکپارچه می شوند.»

دانش آموزانی که دامنه ی لغاتشان محدود بوده و در خواندن و استفاده از گرامر و ترکیب جمله ضعیف هستند، مستعد داشتن مشکلاتی در سازماندهی و تنظیم افکارشان به شکل مناسبی جهت بیان نوشتاری هستند. انشاءهای کتبی آنها کوتاه بوده و به نظر می رسد که از افکار پیچیده اجتناب می کنند.

بلچ (1975 و Belch) دریافت اشکالات در بیان نوشتاری شامل خطاهای گرامری، اشتباه هجی کردن کلمات، و خطاهایی در نقطه گذاری، می باشد.

دشلر و فرول وکاس )1978 و Deshler , Ferrell , Kass) دریافتند که، دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری، در بازبینی تکالیف تحصیلی خویش، فقط در حدود یک سوم از خطاهایی را که مرتکب شده اند، تصحیح می کنند. آنها غلط گیری کردن و یا خود-بازبینی تکالیف خویش را فرا نگرفته اند.

در نتیجه، دانش آموزان یاد می گیرند به شیوه های مختلفی این نوع از مشکلات بیان نوشتاری را جبران کنند. آنها از نوشتن اجتناب می کنند. دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری از نوشته های دیگران استفاده می کنند، گزارش ها را به شکل خلاصه می نویسند. اگر قابل دسترسی باشد از ضبط صوت استفاده می کنند، و امتحانات شفاهی را به امتحانات کتبی ترجیح می دهند. (آلی و دیشلر، 1979) به هر حال این نوع از راهبردهای جبرانی، کمک های محدودی برای دانش آموز هستند زیرا این راهبردهای برای انجام تکالیف فراوان روزانه او که نیازمند بیان نوشتاری است، کافی نیستند.

بیان نوشتاری

یکی از انواع ناتوانیهای یادگیری بیان نوشتاری است که به انتقال ایده ها و افکار به دیگران از طریق علائم نگاره ای اشاره دارد. ناتوانی های زبان نوشتاری شامل نواقصی در درک مطلب شنوایی، بیان شفاهی و خواندن می باشد. نگرش نسبت به تکالیف نوشتنی نیز یک جنبه ی مهم مشکلات زبان نوشتاری است.

عوامل موثر در ناتوانیهای زبان نوشتاری

در ملاحظه همبسته های بیان نوشتاری، اعتقاد به این امر که بیان نوشتاری، بالاترین پیشرفت بشریت است، ضروری به نظر می رسد و فقط وقتی همه ی سطوح مقدماتی آن فراهم شده باشد، بدست می آید. (میکل بست- 1965)

سلسله مراتب اجزاء فنون زبان توسط گلوگ (1971-Kellog) طرح شده است. این اجزاء شامل تجربه کردن، شنیدن، صحبت کردن، خواندن و نوشتن می باشد. از آنجائیکه توانائیهای تحولی و مهارتهای تحصیلی زیادی، برای آسان ساختن زبان نوشتاری ضروری می باشد، امکان بررسی همه آنها در اینجا وجود ندارد. ما چهار عامل اصلی که به نظر میرسد بطور اختصاصی با زبان نوشتاری مرتبط می باشند، را مورد بحث قرار می دهیم: 1- زبان شفاهی دریافتی 2- زبان شفاهی بیانی 3- خواندن 4- انگیزه

زبان شفاهی دریافتی

دانش آموزانی که در فهم آنچه می شنوند اختلال دارند، معمولاً در رشد سلامت بیان شفاهی مانند زبان نوشتاری دچار مشکل هستند. این دانش آموزان به دلیل دامنه لغات محدود، مشکلاتی در درک مطلب خواهند داشت و مستعد هستند که به جای تفکر انتزاعی در سطح تفکر عینی باقی بمانند. (جانسون و میکل بست- 1967).

ناتوانی های تحولی که باعث مشکلاتی در زبان شفاهی دریافتی می شوند همچنین با زبان نوشتاری نیز تلاقی خواهند داشت.

زبان شفاهی بیانی

اختلالات در زبان شفاهی بیانی معمولاً در زبان نوشتاری دانش آموز به شکل مشکلاتی در ترکیب و دیگر کنش های گرامری، سازماندهی کلمات در درون جملات، حذف انتهای کلمه، استفاده ناصحیح از زمان افعال و ضمائر، اغتشاش در ترتیب کلمه، دامنه لغت پراکنده و اشکال در کلمات یادآوری شده، می باشد.

خواندن

دانش آموزانی که مشکلاتی در یادگیری خواندن دارند، معمولاً در بیان نوشتاری نیز دچار اشکالاتی می باشند قبل از اینکه شما بتوانید به رمزگردانی و استفاده از علائم نوشتاری برای بیان حقایق، اندیشه ها و بازخوردها بپردازید، ضروری است که رمزگشایی را فراگیرید. ناتوانی های یادگیری تحولی که در ناتوانی های خواندن سهیم هستند، در ناتوانی های زبان نوشتاری نیز دخیل خواهند بود.

انگیزه

معلمان دانش آموزانی که در کوشش جهت ابزار خویشتن از طریق نوشتن با شکست های مکرری مواجه شده اند، اظهار داشتند که آنها فاقد انگیزه می باشند. آنها احتمالاً یا شایستگی مواجه شدن با مشکل را ندارند یا از مشکل اجتناب می کنند یا در مواجه با مشکل مضطرب شده، می ترسند و ناکام می مانند. در نتیجه آنها احساس ناامیدی و بی مهارتی را به تکالیف نوشتاری توسعه می دهند.

«ناتوانی در کوشش» برای تکالیف نوشتاری در میان دانش آموزان غیر متداول نیست، این دانش آموزان افکاری را که می توانند بصورت کلامی بیان کنند، قادر نیستند بصورت نوشتاری اظهار دارند. (دراک و کاوانوز- 1970)

ارزیابی زبان نوشتاری

هنگامی که دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری وارد سطوح بالاتر دبیرستان می شوند، درخواستها جهت کارهای نوشتاری افزایش می یابد و در نتیجه وضع آن ها را بسیار بدتر می سازد. این دانش آموزان می کوشند تا آنجا که ممکن است یا پیش بروند، یا منفعل و منزوی شده و یا بیرون از حوزه ناکامیهایشان با رفتارهای نامناسب عمل کنند.

بنابراین، بسیار مهم است که دانش آموزان مبتلا به ناتوانیهای بیان نوشتاری تا آنجا که ممکن است خیلی زود تشخیص داده شده و به آنها کمک گردد. در اکثر موارد اختلالات بیان نوشتاری تا کلاس سوم یا چهارم و یا حتی بالاتر، یعنی تا هنگامیکه مشکلات خواندن و مهارتهای هجی کردن آشکار می شوند، تشخیص داده نمی شوند.

نمونه هایی از زبان نوشتاری را جمع آوری کنید.

اولین قدم در ارزیابی زبان نوشتاری، جمع آوری نمونه هایی از بیان نوشتاری است. این مرحله می توان از طریق بدست آوردن نمونه هایی از کارهای روزانه فرد، از طریق دادن یک سرمقاله به کودک و درخواست از کودک جهت نوشتن یک داستان و یا از طریق استفاده از یک تست استاندارد شده، انجام داد. برای مثال، تست زبان داستان مصور (میکل باست 1965 و 1973) از دانش آموز می خواهد که به یک تصویر نگاه کرده و داستانی درباره آن بنویسد.

تعداد کلمات، تعداد جملات، ترکیب ها، کیفیت مفاهیم عینی- انتزاعی، مورد ارزیابی قرار می گیرند. تست های متوالی پیشرفت تحصیلی (خدمات تستی تحصیلی 1958) و تست زبان نوشتاری (هامیل و لارسن 1978) نیز زبان نوشتاری را ارزیابی می کنند.

زبان نوشتاری را تجزیه و تحلیل کنید.

در ارزیابی انشا و یا نوشته دیگری معمولاً بر روی سئوالات زیر متمرکز می شوند:

1- تعدد کلمات استفاده شده؟ کلمات جدید؟ کلمات نامناسب؟ کلمات نوشته شده در هر دقیقه؟ افعال به کار رفته؟ صفات به کار رفته؟ اسامی و ضمائر به کار رفته؟ کلمات ربط استفاده شده؟

2- چه نوع اشتباهات گرامری رخ داده است؟

3- چه نوع اشتباهات علامت گذاری رخ داده است؟

4- آیا کلمات بطور مناسبی بزرگ نویسی شده اند؟

5- تعداد کلمات به کار گرفته شده در طول جملات؟

6- آیا پاراگراف ها در ساختمان و محتوی متناسب هستند؟

7- آیا محتوی خوب انتخاب شده و خوب سازماندهی شده است؟

8- چه تعداد نکات متفاوت، مثالها و یا توضیحات ساخته شده است؟

9- آیا مقصود روشن است؟

10- آیا دانش آموز کار خود را از لحاظ خطاها، بازبینی کرده است؟ (بال لارد وگلین 1975).

نقص های نوشتاری را ارزیابی کنید.

فلیز- گان و فلیز- تراساکی (1982) به سه نوع از مشکلات نوشتاری که معمولاً در زمینه ی زبان نوشتاری رخ می دهد، اشاره کرده است.

1- تولید و تکمیل عمل نوشتن که جملات غیر اختصاصی، جملات ناتمام (ناکامل)، تفاوت میان محتوی شفاهی و مطلب نوشته شده، و تدوین ایده ناکامل.

2- فقدان توجه به پیام گیران که شامل فقدان سازمان دهی، فقدان ارتباط با مخاطبان است.

3- تصحیح و بازشناسی ناکافی خطاها، که شامل عدم توانایی در بازشناسی خطاهای گرامری، علامت گذاری، بزرگ نویسی و ساختمان جمله می باشند.

زبان شفاهی بیانی و دریافتی را ارزیابی کنید.

ارزیابی تحول دانش آموز در زبان شفاهی دریافتی ضروری است، زیرا وجود مشکلات در این زمینه اغلب در زبان نوشتاری منعکس می شود. بهر حال دانش آموزی که کلامی نیست، در نوشتن روان تر است تا در صحبت کردن.

د استفانو (1972 و Destefano) در یک مطالعه بر روی دانش آموزان سیاه پوست کلاس پنجم که با انگلیسی غیر استاندارد صحبت می کردند، دریافت که این دانش آموزان از اشکال غیراستاندارد و بیشتر در زبان شفاهی استفاده می کنند تا در زبان نوشتاری. دانش آموزان ناشنوا برای رشد زبان تا حدی به خواندن تکیه کرده و می توانند زبان نوشتاری خود را نسبت به زبان شفاهی بیانی به مراحل پیشرفته تری رشد دهند. به هر حال مقایسه تولیدات زبان نوشتاری با تولید زبان شفاهی مفید می باشد.

توانایی خواندن را ارزیابی کنید.

هنگامی که توانایی دانش آموز برای استفاده از بیان نوشتاری به اندازه پیشرفتش در خواندن نیست، ارزیابی سطح خواندن دانش آموز و مقایسه آن با سطح بیان نوشتاری، مفید می باشد. بسیاری از همبسته های تحولی موثر بر ناتوانی های خواندن، بر زبان نوشتاری نیز تاثیر دارند.

نگرش نسبت به نوشتن را ارزیابی کنید.

چنانچه دانش آموز برای یادگیری و تلاش کردن انگیزه و تمایل بیشتری داشته باشد، احتمال موفقیت اقدامات ترمیمی بیشتر خواهد بود. به همین دلیل، ارزیابی نگرش دانش آموزان نسبت به مشکلات موجود در نوشتن مفید است.

این ارزیابی را می توان به طور موثری با ترتیب دادن جلساتی با دانش آموز، اظهار نظر در مورد مشکلات او در نوشتن، و بررسی نظرات و نگرانی های دانش آموز درباره این مشکلات، به انجام رساند. این نوع مصاحبه ممکن است بینش های عمیق در نگرش دانش آموزان نسبت به تکالیف نوشتاری را آشکار سازد. اطلاعات به دست آمده می تواند در برنامه ریزی ترمیمی مفید و موثر باشد.

پیشنهادات کلی ترمیمی

برای اکثر دانش آموزان، یادگیری بیان نظریات خویش از طریق نوشتن، یک تکلیف بسیار مشکل محسوب می شود. دانش اموزان ناتوان یادگیری به دلیلی ناتوانی های دیگرشان مشکلات خاصی دارند. پایه و اساس هر اقدام ترمیمی باید بر روی تواناییهای تحولی و تحصیلی دانش آموزان و همچنین بر روی ناتوانی های عمومی یا سطح شناختی کارکرد او، قرار گیرد.

شش هدف اصلی برای بررسی رشد یک برنامه ترمیمی عبارت است از:

1- بهبود زبان شفاهی و مهارت های خواندن

2- بهبود نگرش نسبت به خویش

3- بهبود توانایی تولید محتوی یک مطلب

4- رشد مهارت های فنی نوشتاری

5- رشد آگاهی از پیام گیران

6- تمرین نوشتن به اندازه کافی

بهبود مهارت های زبان شفاهی، دست خط، هجی کردن و خواندن

از آنجایی که بیان نوشتاری بر اساس مهارت های زبان شفاهی دریافتی و بیانی، دست خط، هجی کردن و خواندن ساخته می شود. بنابراین فراهم کردن روش های ترمیمی جهت رشد این مهارتهای پیش نیاز، ضروری می باشد.