همپا فایل | نمونه سوالات استخدامی
مقاله ای کامل درباره هندبال
مقدمه: طبیعی است که انسان مهارتهای دست را بیشتر از مهارتهای پا به نمایش می گذارد گروهی ورزش هندبال را مثل ورزشهایی چون بوکس- ,ورزش کشتی و دو از رشته های سنتی المپیک می دانند. «هومر» شاعر و مورخ یونانی در اثر خود«اودیسه» از ورزش هندبال بنام «اورانیا » یادکرده است .
درمقبره ای مربوط به سال ۶۰۰ ق. م در شهرک تاریخی «دیپلون» نزدیک به آتن جملاتی درمورد توپ بازی با دست به چشم می خورد. در کاوش های باستانشناسی در تمدن های اولیه که در کرانه های رود نیل انجام گرفته نشان می دهد بازیهای توپی منحصراً با دست انجام می شده .
ورزش هندبال
در قرن سیزدهم میلادی این بازی بنام « کچ بال » شهرت داشته و مسابقات آن بین شوالیه ها متداول بوده است اما به نظر می رسد که این بازیها که با توپ و توسط دست انجام می شده با هندبال کنونی متفاوت بوده.
بطور کلی درتوسعه و تعمیم ورزش هندبال بشکل کنونی سه کشور آلمان- دانمارک- چکسلواکی نقش مهمی داشته اند.
درکشور دانمارک آقای «هولگرنیلسن» که یک معلم ورزش بود هندبال ابتکاری خود را به جامعه معرفی کرد بطوریکه توسعه این ورزش درکشور دانمارک باعث شد در سال ۱۹۵۴ پنجاهمین سالگرد تشکیل فدراسیون خود را جشن بگیرند.
این ورزش بصورت بگیرند. این ورزش بصورت ۷ نفره بازی می شد ولی طبق اطلاعات موجود این بازی شبیه هندبال کنونی نبوده است. نفره بازی می شد ولی طبق اطلاعات موجود این بازی شبیه هندبال کنونی نبوده است.
در کشور آلمان یک معلم ورزش زن بنام «ماکس هایزر» در شهر برلین تیم هندبال دختران را تشکیل داد. دو سال بعد آقای « دکتر کارل شلنز» هندبال دیگری را ابداع کرد و مقررات ویژه ای برای آن نوشت .
او که در دانشسرای عالی تربیت بدنی برلین تدریس می کرد هندبال ابداعی خود را به دانشجویان آموزش می داد . دانشجویان وی پس از فراغت از تحصیل وسیله گستر ش این رشته را در آلمان و در برخی از کشورهای اروپائی فراهم آوردند .
این بازی در زمین فوتبال انجام می شد و به همین روال برخی از مقررات فوتبال بر روی این بازی اثر گذاشته است . اولین مسابقه بین المللی ورزش هندبال در شهر «هال-سال» بین تیمهای اتریش و آلمان برگزار شد که اتریش ۳ بر صفر برنده شد.
درکشور چکسلواکی یک بازی محلی بنام «هازنا » متداول بود که شبیه هندبال ۱۱ نفره در آلمان بود.
فدراسیون بین المللی هندبال در ماه اوت سال ۱۹۲۸ با حضور ۱۱ کشور ( آمریکا – کانادا –دانمارک- فنلاند- فرانسه- یونان- ایرلند- اتریش – سوئد –چکسلواکی – آلمان) در آمستردام تشکیل گردید.
سرانجام اولین بازیهای بزرگ و رسمی هندبال د رسال ۱۹۳۶ المپیک برلین در رشته هندبال ۱۱ نفره مردان انجام شد که تیمها ی آلمان- اتریش و سوئیس اول تا سوم شدند. در سال ۱۹۴۶ به دعوت برخی از کشورهای اروپائی فدراسیون بین المللی هندبال IHF) ) تأسیس شد.
در همان زمانی که ورزش هندبال در زمین روباز انجام می شد. در اروپای شمالی به علت سردی هوا و نامساعد بودن شرایط جوی در بیشتر فصول سال این ورزش را بداخل سالن کشانده در این زمینه دانمارکی ها و سوئدی ها موفق تر از دیگران بودند
زیرا نبود ( باد و باران- سردی و گرمی – تابش تند آفتاب – رطوبت و لغزندگی توپ ) در فضای محدود سالن باعث کم شدن تعداد بازیکنان در زمین شد و امکان هر تحول و تغییری را در تکنیکها و تاکتیکهای هندبال بوجود آورد این تغییرات و تحولات موجب پیدایش بازی جدیدی بنام «هندبال سالنی» شد.
مدتها هندبال سالنی و هندبال در فضای باز دربیشتر کشورهای اروپایی متداول بود تا اینکه هندبال سالنی جزو بازیهای المپیک بیستم ۱۹۷۲ (مونیخ ) قرار گرفت.
در اگوست سال ۱۹۹۳ نوزاد دیگر این ورزش بنام «هندبال ساحلی» کارائی و ویژگیهای بیشتر این ورزش را حتی در کنار ساحل و درمیان شن و ماسه نشان داد.
هندبال که به مادر ورزش های توپی شهرت دارد به اشکال زیر بازی می شود:
۱٫ هندبال هفت نفره
۲٫ مینی هندبال
۳٫ هندبال نشسته
۴٫ هندبال با ویلچر
۵٫ هندبال ساحلی
تاریخچه هندبال درایران
هندبال سالنی با تدریس آقای دکتر علی محمد امیر تاش در سال۴۴ -۱۳۴۳در دانشسرای عالی بصورت کلاسیک آغاز شد.
گویا در کنار این فعالیت در ارتش هم گروهی هندبال ۱۱ نفره را می شناخته اند . که آن را بصورت تفریحی و برای آمادگی جسمانی سربازان انجام می داده اند .
در اواخر سال ۱۳۴۷ و اوایل سال ۱۳۴۸ با تلاش و جدیت دکتر علی محمد امیر تاش تاسیس این رشته در ورزش آموزشگاهها توسط شورای عالی تربیت بدنی آموزشگاهها در وزارت آموزش و پرورش به تصویب رسید و آقای جعفر گل بابائی ریاست فدراسیون هندبال آموزشگاهها گردید و آقای دکتر امیر تاش بعنوان مشاور فنی این فدراسیون برگزیده شد.
در دهه دوم اسفند ۴۷ دو کلاس فشرده مربیگری و داوری جهت مربیان استان تهران ودهه سوم اسفند ۴۷ برای مربیان سایر استانها تشکیل شد و اولین مسابقات آن د ردهه اول تیرماه سال ۱۳۴۸ درتهران برگزار شد که تیمهای ( تهران – اهواز- مشهد- اصفهان- شیراز-کرمان) بترتیب اول تا ششم شدند.
اولین مدرس خارجی برای ورزش هندبال آقای «میشل پائولینی» فارغ التحصیل دانشسرای عالی تربیت بدنی و ورزش فرانسه و مربی تیم قهرمان هندبال فرانسه و عضو کمیته فنی هندبال آن کشور بود که درمدت ۲ ماه اقامت درایران دو کلاس در تهران و اصفهان برگزار کرد که اکثر معلمین ورزش آن زمان در این کلاسها شرکت کردند و با ورزش هندبال آشنا شدند.
در مسابقات آموزشگاهی سال ۱۳۴۹ برای نخستین بار تیمهای دختران دانش آموز شرکت کردند. اولین مسابقه خارجی تیم ایران ازتیم منتخب آموزشگاههای تهران با تیم منتخب دانش آموزان کویت که نتیجه آن ۱۴ بر ۱۸ به نفع تیم کویت بود .
فدراسیون هندبال درسال ۱۳۵۴ تأسیس گردید و شخصی بنام مهندس هارون مهدوی بعنوان رئیس آن معرفی شد. از سال ۱۳۵۵ تا سا ل ۱۳۶۱ مسابقات قهرمانی کشور بطور مرتب انجام گرفته درسالهای ۶۹-۶۸-۶۷ مسابقات برگزار نشد و مجدداً این بازیها از سال ۱۳۷۰ دوباره از سر گرفته شد .
مسابقات جوانان کشور در دسته مردان از سال ۶۳ آغاز شد اما سالهای ۶۴ و ۶۷ برگزار نشد. ازسال ۶۷ این مسابقات بصورت جشنواره فرهنگی ورزشی هندبال جوانان شهرها برگزار می گردد. هندبال در آموزشگاهها از سال ۴۸ تا کنون انجام گرفته البته بعضی از سالها در آن وقفه داشته است.
– دومین مسابقات قهرمانی کشور مردان ۱۳۵۵ درمشهد
– اولین مسابقات قهرمانی زنان ۱۳۷۰درتهران
– اولین دوره مسابقات دانشجویان (پسر) ۱۳۶۷ در زاهدان
– اولین دوره مسابقات هندبال ساحلی (مردان) ۱۳۸۰بندرعباس
– بهترین نتیجه تیم ملی مسابقت آسیایی بانکوک (مردان) مقام چهارم ۱۹۹۸
– بهترین نتیجه تیم باشگاهی مردان در مسابقات آسیایی مقام سوم تیم ذوب آهن
– اولین حضور تیم هندبال دانش آموزان پسر ایران درمسابقات جهانی هندبال دانش آموزان درکشور یونان درسال ۲۰۰۲ در اردیبهشت ماه ۱۳۸۱ و با کسب مقام ششم
قوانین کلی هندبال
۱- بازی هندبال توسط دو تیم و در یک تیم رسمی ، هندبال با ۱۲ نفر بازیکن انجام می شود .
۲- زمین هندبال دارای ۴۰ متر طول و ۲۰ متر عرض می باشد و در هر نیمه از زمین یک دروازه وجود دارد .
۳- وقت بازی برای بازیکنان زن و مرد ۱۶ سال به بالا عبارت است از دو نیمه ۳۰ دقیقه ای با ۱۰ دقیقه استراحت بین آن .
۴- هدف از انجام این بازی عبور دادن توپ از خط دروازه با استفاده از شوت که با رعایت قوانین مربوط توسط دستها انجام می شود ، می باشد .
۵- توپ را می توان با پاسهای مختلف ( بالای سر ، سینه و …) ، دریبل ، سه گام و ……. با رعایت قوانین در زمین حرکت داد تا منجر به زدن گل شود ، هر گل در این بازی یک امتیاز محسوب می شود .
همچنین ببینید: نمونه سوالات آزمون سردفتری
زمین بازی ورزش هندبال
زمین بازی، محوطه ای است به شکل مستطیل که طول آن ۴۰ و عرض آن ۲۰ متر می باشد. این زمین دارای دو محوطه دروازه (قانون ۱:۴ و قانون ۶) و یک محوطه بازی است. دو خط بلند طولی را خطوط کناری و خطوط کوتاه انتهایی را خط دروازه (بین دو پایه دروازه) یا خط بیرونی دروازه (دو طرف دروازه) می نامند.
زمین بازی حداقل باید در طول خطوط کناری، یک متر و در پشت خط بیرونی دروازه، دو متر حریم داشته باشد. وضعیت زمین بازی نباید به صورتی تغییر یابد که باعث کسب آوانتاژ یکی از تیمها شود.
توپ هندبال
توپ، به شکل کروی و جنس آن از چرم و یا مواد مصنوعی است. سطح توپ نباید براق و لغزنده باشد اندازه توپ شامل محیط و وزن، در رده های مختلف تیمی به صورت متفاوت به شرح زیر است:
* محیط ۶۰ـ۵۸ سانتیمتر و وزن ۴۷۵ـ۴۲۵ گرم (اندازه ۳ فدراسیون جهانی هندبال) برای مردان و نوجوانان (بالای ۱۶سال)؛
* محیط ۵۶ـ۵۴ سانتیمتر و وزن ۳۷۵ـ۳۲۵ گرم (اندازه ۲۵ فدراسیون جهانی هندبال) برای زنان و دختران جوان (بالای ۱۴ سال) و پسران جوان (۱۶ـ۱۲ سال)؛
*محیط ۵۲ـ۵۰ سانتیمتر و وزن ۳۳۰ـ۲۹۰ گرم (اندازه ۱ فدراسیون جهانی هندبال) برای دختران جوان (۱۴ـ۸ سال) و پسران جوان (۱۲ ـ۸ سال).
توضیح: شرایط فنی لازم برای توپهای مورد استفاده در کلیه مسابقات بین المللی رسمی در مقررات توپ فدراسیون جهانی هندبال آمده است. اندازه و وزن توپهای مورد استفاده در مینی هندبال، در این قوانین گنجانده نشده است.
در هر بازی، حداقل باید دو توپ در اختیار باشد. در جریان بازی، توپهای ذخیره باید در نزدیکترین محل به میز وقت نگهدار باشد. داوران تصمیم می گیرند چه زمانی از توپ ذخیره استفاده شود. در چنین موقعیتی به منظور حداقل توقف اجتناب از اعلام تایم اوت، داوران باید سریعاً توپ ذخیره را وارد بازی نمایند.
وقت بازی، علامت پایانی و تایم اوت
وقت عادی بازی برای تمامی تیمهایی که ۱۶ سال به بالا دارند در دو نیمه و هر نیمه به مدت ۳۰ دقیقه است که در بین آن ۱۰ دقیقه استراحت داده می شود. وقت عادی بازی برای تیمهای جوانان، دو زمان ۲۵ دقیقه ای برای گروه سنی ۱۲ تا ۱۶ سال و دو وقت ۲۰ دقیقه ای برای گروه سنی ۸ تا ۱۲ سال می باشد. در هر دوی این موارد، زمان استراحت ۱۰ دقیقه می باشد.
چنانچه مسابقاتی که برنده آن باید معلوم شود، در پایان وقت عادی، مساوی تمام شود، پس از ۵ دقیقه استراحت، بازی در وقت اضافی ادامه خواهد یافت. وقت اضافی شامل دو نیمه ۵ دقیقه ای همراه با یک دقیقه استراحت در بین دو نیمه خواهد بود. چنانچه مسابقه پس از وقت اضافی اول مجدداً مساوی شود، پس از ۵ دقیقه استراحت، وقت اضافی دوم انجام خواهد شد. این وقت اضافی نیز شامل دو نیمه ۵ دقیقه ای همراه با یک دقیقه استراحت بین دو نیمه خواهد بود. در صورتی که مسابقه همچنان مساوی باشد، برنده به وسیله مقررات خاص همان مسابقات، تعیین خواهد شد.
علامت پایانی ورزش هندبال
وقت بازی با سوت داور برای اجرای پرتاب شروع، آغاز می شود. بازی به وسیله علامت پایانی ساعت عمومی یا وقت نگهدار خاتمه می یابد. اگر هیچ نوع علامتی داده نشد، داور برای اعلام پایان وقت، سوت خواهد زد .
توضیح: در صورتی که ساعت عمومی مجهز به علامت اتوماتیک پایانی در دسترس نباشد، وقت نگهدار از یک ساعت رومیزی با یک کورنومتر استفاده کرده و خاتمه مسابقه را با علامتی که می دهد اعلام خواهد کرد. چنانچه از ساعت اتوماتیک استفاده می شود در صورت امکان باید ترتیبی داده شود تا ساعت از صفر به سمت ۳۰ دقیقه وقت را نشان دهد.
خطاها و رفتار خلاف روحیه ورزشی که قبل یا همزمان با اعلام پایان وقت، به وقوع می پیوندد، باید جریمه شود (برای وقت استراحت بین دو نیمه یا پایان مسابقه) حتی اگر به علت همزمانی اعلام پایان وقت و وقوع خطا، نتوان همان موقع خطا را اعلام نمود. داوران فقط پس از آنکه ضرورتاً پرتاب آزاد (به استثنای پرتاب آزاد) یا پرتاب ۷ متر اجرا شده و نتیجه بلاواسطه آن به دست آمده باشد مسابقه را پایان خواهند داد.
در حالی که پرتاب آزاد یا پرتاب ۷ متر در حال اجرا بوده یا قبلاً اجرا شده و توپ در فضا می باشد، اگر علامت پایانی وقت، به صدا درآید (برای وقت استراحت بین دو نیمه یا پایان مسابقه) پرتاب باید تکرار شود. قبل از آنکه داوران، پایان مسابقه را اعلام نمایند باید نتیجه بلاواسطه پرتاب تکرار شده مشخص شود.
در هنگام اجرای پرتاب آزاد یا پرتاب ۷ متر در صورتی که بازیکنان یا مسؤولین تیم، مرتکب تخلف یا رفتار خارج از روحیه ورزشی گردند با جریمه شخصی روبه رو می شوند. به هر حال تخلف، در خلال اجرای چنین پرتابی نمی تواند منجر به یک پرتاب آزاد در جهت مخالف شود.
چنانچه داوران، متوجه شوند که وقت نگهدار، زودتر از موعد، پایان مسابقه را اعلام کرده است (برای استراحت بین و نیمه و پایان مسابقه) آنها باید بازیکنان را برای ادامه بازی در زمان باقیمانده در زمین نگهدارند. تیمی که در لحظه وقوع زود هنگام بازی، توپ را در اختیار داشته است، در شروع مجدد بازی نیز صاحب توپ خواهد بود. اگر توپ، قبلاً از جریان بازی خارج شده باشد بازی با پرتابی متناسب با آن، با موفقیت ادامه خواهد یافت. اگر توپ در جریان بازی باشد، بازی با یک پرتاب آزاد ادامه خواهد یافت. اگر نیمه اول (یا وقت اضافی) دیرتر از زمان مقرر به پایان برسد، نیمه دوم باید به همان میزان، کاهش یابد. اگر نیمه دوم (یا وقت اضافی) دیرتر از زمان مقرر به پایان برسد، داوران نمی توانند در این وضعیت، تغییری ایجاد نمایند.
تایم اوت
داوران تصمیم می گیرند که وقت بازی چه موقع و برای چه مدت متوقف شود (تایم اوت).
در موارد زیر اعلام تایم اوت الزامی است:
الف) هنگام اعلام دو دقیقه تعلیق، دیسکالیفه یا اکسکلود؛
ب) هنگام اعلام پرتاب ۷ متر؛
ج) هنگام اعلام تایم اوت تیمی؛
د) هنگام خطای تعویض با ورود بازیکن اضافی به زمین؛
ه) هنگامی که از سوی وقت نگهدار یا سرپرست فنی سوت زده شود؛
و) هنگام ضرورت مشورت بین داوران، طبق قانون ۱۷:۸؛
در وضعیتهای مسلم دیگر و متناسب با موقعیت، می توان به صورت عادی نیز تایم اوت اعلام نمود . تخلفات در حال تایم اوت، نتیجه ای مشابه تخلفات در خلال وقت بازی را خواهد داشت.
در ارتباط با تایم اوت، داوران به وسیله علامتی به وقت نگهدار اعلام خواهند کرد چه زمانی وقت بازی متوقف و چه زمانی مجدداً شروع شود. توقف وقت بازی به وسیله ۳ سوت کوتاه و علامت به وقت نگهدار اطلاع داده خواهد شد. پس از تایم اوت همواره باید شروع مجدد بازی به وسیله سوت اعلام شود.
هر تیم، مجاز به استفاده از یک دقیقه تایم اوت تیمی در هر نیمه از وقت معمول بازی می باشد
خطاها و رفتار خارج از روحیه ورزشی
موارد ذیل مُجاز می باشد:
الف) استفاده از دستها و بازوها به منظور سد کردن یا گرفتن توپ؛
ب) استفاده از دست باز به منظور دور کردن توپ از حریف در هر جهت؛
ج) استفاده از بدن برای سد کردن حریف حتی هنگامی که بازیکن مقابل، توپ را در مالکیت خود ندارد؛
د) ایجاد تماس بدنی با حریف از روبه رو به وسیله دستهای خم شده و حفظ این تماس برای کنترل و تعقیب بازیکن مقابل؛
موارد ذیل مُجاز نمی باشد:
الف) کشیدن یا ضربه زدن به توپی که در دست بازیکن مقابل است؛
ب) سد کردن یا هل دادن حریف به وسیله بازوها و دستها یا پاها؛
ج) بغل کردن، گرفتن، هل دادن، دویدن یا پریدن بر روی حریف؛
د) به هر شکل، ممانعت یا به خطر انداختن بازیکن مقابل (با توپ یا بدون توپ) تخلف از قوانین است؛
هر خطایی که مناسب و درخور تعریف جریمه پیش رونده باشد، مستلزم جریمه شخصی است که با اخطار آغاز شده و روند افزایش و رشد آن جریمه های شدیدتری می باشد . اخطارها و تعلیقهایی که برای دیگر تخلفات، داده می شود نیز باید در جریمه پیش رونده مورد محاسبه قرار گیرد.
حالات و بیانات زبانی و فیزیکی که با روحیه ورزشکاری منافات دارد به عنوان رفتار خارج از روحیه ورزشی تلقی می شود این، هم برای بازیکنان و هم برای مسؤولین تیم چه داخل یا خارج از زمین قابل اجرا می باشد.
بازیکنی که حرکات خطرناک علیه سلامتی حریف که در حال حمله است انجام دهد، باید دیسکالیفه شود . علی الخصوص اگر مرتکب اعمال ذیل شود:
الف) از بغل یا از پشت زدن یا به عقب کشیدن دست پرتاب کننده بازیکنی که در حال پرتاب یا پاس دادن توپ است.
ب) انجام هرگونه عملی که منجر به ضربه زدن به گردن یا سر حریف گردد.
ج) تعمداً ضربه زدن به بازیکن حریف به وسیله پا یا زانو و یا هر طریق دیگری.
د) هل دادن بازیکن مقابل که در حال دویدن یا پریدن یا حمله است. در هر جهت در حالی که بازیکن مقابل کنترل خود را از دست دهد این موضوع شامل هنگامی که دروازه بان در ارتباط با ضد حمله حریف، محوطه دروازه را ترک می کند نیز می شود.
ه) زدن توپ به سر بازیکن مدافع در هنگام اجرای پرتاب آزاد که به صورت شوت مستقیم به طرف دروازه است، با فرض آنکه بازیکن مدافع قبلاً در حال حرکت نبوده یا به صورت مشابه زدن توپ به سر دروازه بان در هنگام اجرای پرتاب ۷ متر با این فرض که دروازه بان قبلاً در حال حرکت نبوده است.
رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی به وسیله بازیکن یا مسؤول تیم داخل یا خارج از زمین بازی باید به وسیله دیسکالیفه جریمه شود
بازیکنی که در جریان بازی مرتکب درگیری بدنی شود، باید اکسکلود شود . درگیری بدنی خارج از جریان بازی به وسیله دیسکالیفه جریمه می شود . مسؤول تیم که مرتکب درگیری بدنی می شود باید دیسکالیفه گردد
توضیح: درگیری بدنی از لحاظ این قانون به مفهوم برخورد شدید بدنی به صورت تعمدی علیه افراد دیگر می باشد (بازیکن، داور، وقت نگهدار/ منشی، مسؤول تیم، نمایندگان، تماشاگران). به عبارت دیگر آن رفتار یک عکس العمل ساده یا نتیجه یک اشتباه نیست بلکه روشی افراطی می باشد. در این قانون آب دهان انداختن به افراد دیگر معادل درگیری بدنی محسوب می شود.
اگر تخلف علیه قانونهای ۷ـ۸:۲ به صورت مستقیم یا غیرمستقیم باعث توقف بازی و موجب از بین رفتن یک شانس مسلم گل برای تیم مقابل شود منجر به پرتاب ۷ متر برای آن تیم می گردد در غیر این صورت این تخلف منجر به یک پرتاب آزاد برای تیم مقابل می شود.
ورزش هندبال که ورزشی پرتحرک و در ردیف ورزشهای خشن معرفی شده در مدت یکساعت و یا حتی بیشتر بازی می شود و ا زمجموعه ای از مهارتها و حرکات مثل دویدن- راه رفتن- پریدن – توقف کردن – عقب و جلو رفتن – پرتاب کردن و برخوردهای فیزیکی در دفاع و حمله…تشکیل شده است .
تحقیق آقای علیرضا اسماعیلی نشان می دهد بازیکنان مرد در مسابقات هندبال بطور میانگین ۴۸۲۹ متر را دویده و یا راه رفته اند .
رسیدن به یک حد مطلوب از آمادگی های عمومی تضمین کننده موفقیت ورزشکار خواهد بود. تحقیقات ویژه در مورد آسیب های ورزشی هندبال نشان می دهند ورزشکارانی که دارای آمادگی جسمانی بهتری هستند کمتر در معرض آسیبهای ورزشی قرار می گیرند.
از بررسی تحقیقات داخلی و خارجی چنین نتیجه گیری می شود که بین ویژگیهای بدن سنجی و آمادگی های عمومی ورزشکاران هندبال ارتباطی قوی وجود دارد.
بطوریکه اکثراً اندازه قد- ابعادبدنی- جثه قوی- بلندی طول اندام بالائی – اندازه وجب دست پرتاب را جزء فاکتورهای اصلی و عمومی بازیکنان می دانند. علاوه بر ویژگیهای عمومی فوق خصوصیات بازیکنان در هر پست مختلف بازی هندبال با یکدیگر متفاوت است که در انتخاب افراد می بایست ملاک قرار گیرد.
ورود ورزش هندبال به کشور که مربوط به دهه های اخیر می باشد نسبت به سایر رشته ها از گسترش خوبی برخوردار بوده است این رشته در همان اوایل بخاطر سادگی و جذابیتش بعنوان یک ورزش آموزشگاهی مورد توجه دانش آموزان پسر و دختر قرار گرفت. بطوریکه بزودی دامنه توسعه آن به رده های سنی دیگر گسترش یافت.
در طول این مدت که حدود ۳۰ سال می شود افراد زیادی به شکلهای مختلف برای شناسائی – دوام و رونق آن تلاش کرده اند که ذکر اسامی تمامی آنها در محدوده این تحقیق نمی گنجد. تجربه نشان داده تلاش و خدمات افراد به خاطر اینکه بیشتر جنبه تجربی و شخصی دارند و مکتوب نیستند .
بعد از مدتی فراموش و یا بطور کلی از یاد می روند. در صورتیکه ثبت رویدادها و وقایع علمی و تحقیقی بصورت تألیف ترجمه ، مقاله ، فیلم ، اسلاید… ماندگار و قابل استفاده هستند و بسادگی قابل دسترسی ومراجعه می باشند
اطلاعات عمومی در مورد ورزش هندبال
هندبال یک بازی تیمی است که اساس آن با اقتباس از بازی فوتبال پایه ریزی گردیده و نحوه ترکیب تیم و حتی تعیین فصلهای مناسب برای مسابقات بر مبنای بازی فوتبال تنظیم شده است.
در این بازی هر تیم سعی می‌کند توپ را با دست به دروازه تیم مقابل پرتاب کند و در عین حال از دروازه خود در مقابل حملات تیم مقابل دفاع نماید .
هر تیم دارای ۱۰ بازیکن و دو دروازه بان است که در داخل زمین فقط ۶ بازیکن و یک دروازه بان بازی می‌کنند . بازیکنان از تکنیکهای مختلف در جهت پاس دادن توپ به یکدیگر و شوت کردن آن و یا انجام انواع حمله و ضد حمله استفاده می‌کنند و با سد نمودن راه بازیکنان تیم مقابل ، مانع موفقیت آن تیم می‌گردند.
بازی هندبال در فضای باز توسط دو تیم که هر تیم از ۱۱ بازیکن تشکیل شده است ، انجام می‌گیرد .
با توجه به استقبال جوانان از این رشته ورزشی ، پیش بینی حداقل ۱۰۰۰ نفر تماشاچی در سالنهای هندبال توصیه می‌شود . تماشاچیان در این سالنها در دو سمت طولی سالن استقرار می‌یابند و حداقل فاصله آنها از خطوط اطراف زمین باید ۲ متر در نظر گرفته شود .
هندبال که به مادر ورزش های توپی شهرت دارد به اشکال زیر بازی می شود:
- هندبال هفت نفره
- مینی هندبال
- هندبال نشسته
- هندبال با ویلچر
- هندبال ساحلی
توپ هندبال
توپ : توپ هندبال کره‌ای شکل و یک رنگ بوده و از جنس چرم طبیعی و یا مصنوعی است . سطح توپ نباید برق و لیز باشد . محیط توپ برای مردان ۵۸ الی ۶۰ سانتیمتر و وزن آن ۴۲۵ الی ۴۷۵ گرم می‌باشد . در بازیهای زنان محیط توپ ۵۴ الی ۵۶ سانتیمتر و وزن آن ۳۲۵ الی ۴۰۰ گرم است .
فواید اختصاصی هندبال
در سال ۱۳۴۴ شمسی ((دکتر علی محمد امیرتاش )) پس از پایان تحصیلات دوره لیسانس در رشته تربیت بدنی و ورزش از کشور فرانسه به ایران مراجعت کرده و گفتگو ها و اقدامات اولیه را جهت تاسیس فدراسیون هندبال ایران از طریق کمیته ملی المپیک شروع نمود.
{گویا در کنار این فعالیت در ارتش هم گروهی هندبال ۱۱ نفره را می شناخته اند . که آن را بصورت تفریحی و برای آمادگی جسمانی سربازان انجام می داده اند.}
مدارک لازم نیز از فدراسیون بین المللی هندبال گرفته شد تا از این طریق ، مقدمات پیدایش ورزش هندبال هفت نفره در ایران فراهم شود.
اما با تغییرات اداری در یک سال بعد ، در جلسه کنگره روسای تربیت بدنی و مدیران فنی استان ها و فرمانداری های کل ایران که هم زمان با برگزاری مسابقات ورزشی آموزشگاه های کشور در خرداد ماه سال ۱۳۴۵ در شیراز تشکیل شد
(( دکتر امیرتاش )) طی شرح مبسوطی ، تصویب و اجرای هندبال در آموزشگاه های کشور را به کنگره پیشنهاد کرد ، لیکن به علت آشنا نبودن شرکت کنندگان در کنگره با ورزش هندبال ، متاسفانه این پیشنهاد به تصویب نرسید و بررسی بیشتر درباره آن به آینده موکول شد.
در سال ۱۳۴۷، تغییرات و سازماندهی جدیدی در اداره کل تربیت بدنی وزارت آموزش و پرورش پدید آمد که تصویب بازی هندبال را همانند یکی از ورزش های رسمی آموزشگاه های کشورممکن ساخت.
مسئولان وقت که از افراد با تجربه بودند و با ورزش های جدید نیز آشنایی داشتند، این پیشنهاد را با احتیاط و به طور غیر رسمی پذیرفتند ، و بنا شد (( دکتر امیرتاش )) برای آزمایش ، دو تیم در دبیرستان البرز تهران تشکیل و تمرین دهد تا بتواند ورزش هندبال را در عمل به روسای ادارات و مدیران فنی تربیت بدنی کشور که بار دیگر در تهران گرد می آمدند، نشان دهد.
هم زمان با تمرین این دو تیم ، اولین نشریه هندبال هفت نفره در ایران که شامل خلاصه مقررات بازی و مقدماتی از مهارت های انفرادی و دسته جمعی بود، در ۲۷ صفحه تهیه و در اختیار مسئولان و دست اندرکاران تربیت بدنی آموزش و پرورش گذاشته شد.
به همت اداره کل تربیت بدنی وزارت آموزش و پرورش ، در بهمن سال ۱۳۴۷، سمینار بررسی مسایل و مشکلات تربیت بدنی و ورزش آموزشگاههای کشور ، با شرکت روسای اداره های تربیت بدنی و مدیران فنی استان ها و فرمانداری های کل در تهران تشکیل شد
و در ضمن یک مسابقه کامل بین دو تیم هندبال دبیرستان البرز ترتیب یافت و نشریه ۲۷ صفحه ای که به همین منظور تهیه شده بود در دسترس شرکت کنندگان سمینار گذاشته شد، در جلسه بعدی این سمینار تصمیم گرفته شد.
با توجه به امتیازات تربیتی و ورزشی که هندبال هفت نفره دارد، به عنوان یکی از رشته های ورزشی به آموزش و پرورش ، پیشنهاد شود. پس از چهار سال انتظار ، این اولین پیروزی بود.
پیش از پایان سال ۱۳۴۷ ، پیشنهاد مذکور تصویب شد و فدراسیون هندبال آموزشگاه های کشور شکل گرفت. ریاست فدراسیون به (( جعفر گلبابایی)) کارمند عالی رتبه وزارت آموزش و پرورش و مشاور فنی آن به (( دکتر امیرتاش)) واگذار شد.
به منظور آشنایی معلمان و مربیان ورزش کشور با ورزش هندبال هفت نفره و آماده کردن مقدمات لازم مسابقات هندبال در چهار چوب مسابقه های آموزشگاه های کشور که در دهه اول تیر ماه سال ۱۳۴۸ در تهران برگزار شد ، دو کلاس فشرده آموزش مربی و داوری هندبال ، جهت شرکت مربیان استان تهران در دهه دوم اسفند ، و برای مربیان ورزش منتخب از سایر نقاط کشور در دهه سوم اسفند ۱۳۴۷ ، به همت اداره کل تربیت بدنی آموزش و پرورش و با سرپرستی و تعلیم (( دکتر امیرتاش)) در تهران تشکیل و آموزش های لازم داده شد.
سرانجام تیم های تعلیم یافته به کمک مربیانی که در کلاس های فشرده شرکت کرده بودند ، از شهرستان های تهران ، اهواز ، مشهد ، اصفهان، شیراز و کرمان در این مسابقات شرکت کردند که به همین ترتیب مقام های اول تا ششم را به دست آوردند.
مقررات کامل ورزش هندبال که از فدراسیون بین المللی هندبال تهیه و ترجمه شده بود به نام (( فدراسیون هندبال آموزشگاه های کشور)) تکثیر و در همین کلاس ها در اختیار شرکت کنندگان گذاشته شد.
اکنون زمانی بود که عده بسیاری از دانش آموزان کشور ، ورزش هندبال را می شناختند و مربیان با علاقمندی بسیار در پی تکمیل معلومات خود در این زمینه بودند.
دست اندرکاران اداره کل تربیت بدنی آموزش و پرورش نیز که بر این امر واقف بودند، پیشنهاد (( دکتر امیرتاش)) را مبنی بر دعوت از یک مربی خارجی ، پذیرفتند و پیرو آن بلافاصله از ((لامیشل پائولینی)) فارغ التحصیل دانش سرای عالی تربیت بدنی و ورزش فرانسه و مربی تیم قهرمان هندبال فرانسه و عضو کمیته فنی فدراسیون هندبال آن کشور ، به طور رسمی دعوت شد تا برای تدریس در کلاس هندبال به ایران مسافرت کند .
در مدت ده ماه اقامت وی در ایران ، با همکاری ((دکتر امیرتاش )) یک کلاس تکمیلی برای مربیان استان مرکزی ، در دهه دوم مرداد ماه سال ۱۳۴۸ در تهران و یک کلاس تکمیلی دیگر در شهرستان اصفهان برگزار شد.
در شهریور ماه ۱۳۴۹ نیز کلاس دیگری برای مربیان هندبال کشور در منظریه تهران تشکیل شد و طی آن ((دکتر امیرتاش)) آخرین تحولات هندبال تا آن زمان را برای شرکت کنندگان تشریح کرد.
تاسیس فدراسیون هندبال در سال ۱۳۵۲ با توجه به پشتوانه ای که از نظر تعداد بازیکن و مربی در کشور ایجاد شده بود ، سازمان تربیت بدنی وقت به این ورزش توجه پیدا کرد و سرانجام در سال ۱۳۵۴ فدراسیون هندبال تاسیس و (( مهندس هارون مهدوی )) عهده دار امور آن شد.
اسامی روسای انجمن هندبال از ابتدای انقلاب اسلامی تا کنون:
آقایان
۱٫ سعید امیر حسینی
۲٫ علیرضا فرجاد
۳٫ محسن جهان پناه
۴٫ علیرضا فرجاد
۵٫ محسن جهان پناه
در مسابقات آموزشگاهی سال ۱۳۴۹ برای اولین بار تیمهای دختران دانش آموز نیز در مسابقات هندبال شرکت کردند .
اولین مسابقه خارجی تیم ایران ازتیم منتخب آموزشگاههای تهران با تیم منتخب دانش آموزان کویت که نتیجه آن ۱۴ بر ۱۸ به نفع تیم کویت بود .
از سال ۱۳۵۵ تا سا ل ۱۳۶۱ مسابقات قهرمانی کشور بطور مرتب انجام گرفته درسالهای ۶۹-۶۸-۶۷ مسابقات برگزار نشد و مجدداً این بازیها از سال ۱۳۷۰ دوباره از سر گرفته شد . مسابقات جوانان کشور در دسته مردان از سال ۶۳ آغاز شد اما سالهای ۶۴ و ۶۷ برگزار نشد.
ازسال ۶۷ این مسابقات بصورت جشنواره فرهنگی ورزشی هندبال جوانان شهرها برگزار می گردد. هندبال در آموزشگاهها از سال ۴۸ تا کنون انجام گرفته البته بعضی از سالها در آن وقفه داشته است.
رویدادهای مهم ورزش هندبال
رویدادهای مهم
1 . اولین مقررات در سال ۱۹۱۷ توسط ماکس هایزر «Max- Heiser » تدوین شد.
۲ اولین المپیک برای هندبال ۱۹۳۶ برلین برای مردان د ررشته هندبال ۱۱ نفره بود.بعد از یک توقف طولانی دومین المپیک برای هندبال ۱۹۷۲ مونیخ در رده مردان و برای زنان اولین المپیک ۱۹۷۶ مونترال بود این رویداد مهم در رده زنان بطور مرتب ادامه دارد.
۳ مسابقات قهرمانی جهان: هر چهار سال یکبار برگزار می شود.
۴ مسابقات برندگان جام اروپائی هندبال : از سال ۱۹۵۷ برای مردان واز ۱۹۶۱ برای زبان شروع شده و همه ساله ادامه دارد.
۵ مسابقات جام فدراسیون بین المللی هندبال: در رده زنان و مردان همه ساله انجام می گیرد.
۶ سوپر جام فدراسیون بین المللی هندبال: همه ساله فقط برای مردان برگزار می شود .
۷ مسابقات قاره آسیا : در رده جوانان و بزرگسالان هر دو سال یکبا ر در دو منطقه(شرق و غرب ) آسیا برگزار می گردد.
۸ در سال ۱۹۷۲المپیک مونیخ اولین دوره مسابقات هندبال ۷ نفره مردان
۹ در سال ۱۹۷۶المپیک مونترال اولین حضور زنان در هندبال ۷ نفره
مقالات علمی پژوهشی در مورد هندبال ایران
۱- در تیرماه سال ۱۳۷۲ ، دکتر علی محمد امیر تاش تحقیقی بر روی ویژگیهای بدنی و آمادگیهای جسمانی قهرمانان هندبال بزرگسالان در تهران انجام داد. (۵ )
۲- پایان نامه آقای خسرو نصیری در بهمن سال ۱۳۷۳ تحت عنوان «شناخت و بررسی علل و میزان گسترش آسیب های ورزشی مفصل شانه بازیکنان زبده هندبال».
این تحقیق در خصوص شناخت و عوامل مستعد کننده بروز آسیبهای ورزشی در مفاصل شانه بازیکنان هندبال انجام گرفته . بطوریکه بازیکنان پست خط ۸۰% بیشترین آسیب دیدگی را متحمل شده اند. شرایط مسابقه ۷۸% باعث بروز آسیب – زمینهای روباز و سطح سخت مثل آسفالت ۶۵% عامل آسیب دیدگی می شوند.
از طرفی دیگر عدم آمادگی جسمانی ۸۶% – گرم نکردن ۶۲% از عوامل بروز آسیب دیدگی هستند. همچنین ۳۰% آسیبهای مفصل شانه مربوط به دررفتگی ضمنا ۵۰% افراد بروز آسیب در این ناحیه را گرم نکردن ذکر کرده اند. (۲۱ )
۳- در پاییز سال ۱۳۷۳ آقای شهرام عروف زاد در پایان نامه خود تحت عنوان «بررسی انواع و میزان شیوع آسیبهای ورزشی و ارتباط آن با آمادگی عمومی جسمانی در بازیکنان هندبال باشگاههای استان اصفهان، چنین نتیجه می گیرد که آسیبهای وارده ۲۶% کوفتگی – ۴/۲۲ % کشیدگی – ۱۹ % به پیچ خوردگی – دراین بازیکنان ۴/۵۱ % کل آسیبهای به اندام تحتانی و ۳۶% به اندام فوقانی و ۶/۱۲ % مربوط به آسیبهای تنه – سرو گردن بوده است در تستهای آمادگی جسمانی (ایفرد) این بازیکنان در دو ۴۵ متر و ۵۴۰ متر عملکرد بهتری داشتند .
ضعیف ترین نمرات آنها در بارفیکس و دراز نشست بوده. ضریب همبستگی بین میزان بروز آسیب با سطح آمادگی جسمانی میزان بالای (۶۱/۰-= r ) است که ارتباطی منفی و قوی را نشان می دهد. (۱۶ )
دراین تحقیق بیشترین آسیب مربوط به دروازه بانان و کمترین آن مربوط به بازیکنان بغل و گوش می باشد.
۴- آقای علیرضا اسماعیل در سال ۱۳۷۴ در یک کار پژوهشی تحت عنوان « توصیف نوع و سرعت مسافتهای طی شده و شوتهای بازیکنان در مسابقات بین المللی هندبال دهه فجر- اراک ۱۳۷۲ » نتیجه گرفته که میانگین کل دویدنها و راه رفتن های بازیکن در طول یک مسابقه ۴۸۲۹ متر است و میانگین راه رفتن ۱۴۶۲ متر می باشد. سرعت متوسط بازیکنان در نیمه دوم نسبت به سرعت متوسط در نیمه اول کاهشی معادل ۱۰۸ متر را نشان می دهد. همچنین سرعت دوهای سریع و کوتاه تیمها در نیمه دوم کاهش داشته که دلیل عدم آمادگی کافی بازیکنان شرکت کننده بوده است . در ۱۷ مسابقه جمعاً شوت به دروازه شده که ۵/۶۴ % آنها گل شده و از بین شوتهای گل شده ۸۹ % پس از برخورد با زمین وارد دروازه شده است. (۶
۵- «ارتباط بین قد و جنبه های ارزشمند فیزیکی و بیومکانیکی بازیکنان زبده هندبال ایران» عنوان پاین نامه آقای ابراهیم بیاتانی در تابستان سال ۱۳۷۵ است. ایشان ۹۴ بازیکن زبده را برمبنای ۳۰ متغیر انتخابی ارزیابی نموده ونتیجه گرفته که قد بازیکنان با متغیرهای انتخاب شده ( بیومکانیکی و اندازه های آنتروپومتری و کسب نتیجه در شوتهای هندبال) ارتباط معنی دار می باشد. لیکن با متغیرهای (آمادگی عمومی حرکتی) ارتباط معنی دار به جز در مواردی مشاهده نشد.
به نظر می رسد که نتیجه در شوت ارتباط معنی داری بین قد با فاکتورهای ( بیومکانیکی، آنتروپومتری ) داشته باشد.
اساسی ترین ویژگی بازیکن هندبال قد است که از نظر اهمیت در راس هرم خصوصیات بدنی بازیکنان قرار دارد و عامل مهمی در اجرای مهارتهای تدافعی و تهاجمی دارد و باعث افزایش کارائی تیم می شود. نهایتاً ایشان نتیجه گرفته اند که قابلیتهای بازیکنان زبده هندبال قد- وزن – قدرت- سرعت و اندازه های وجب دست راست می باشند و بقیه متغیرها یک مکمل ضعیف هستند(۹ )
۶- تحقیق آقای شهرام آهنجان در قالب پایان نامه در شهریور سال ۱۳۷۵ ارائه گردیده این تحقیق که «بررسی تغییرات طول ستون فقرات ورزشکاران تیمهای ملی هندبال و بدمینتون» می باشد تغییرات طول ستون مهره ها در سه نوبت صبح بعد از بیدار شدن
قبل از فعالیت ساعت ۳۰/۴ و بلافاصله بعد از تمرین فعالیت اندازه گیری شده نتایج نشان می دهد تحت فشار بودن بازیکنان بدمینتون به لحاظ انفرادی بودن نسبت به ورزش هندبال که دارای پستهای مختلفی است بیشتر است .
تحقیقات خارجی نشان می دهد که فعالیت این دو رشته برکاهش طول ستون فقرات تاثیر زیادی دارند و چون از ارتفاع ستون مهر ها کاسته می شود و باعث کاهش انعطاف پذیری شخص می شود توصیه می گردد فعالیت های که توام با دویدن و پریدن است صبحها که مایع بین دیسک و انعطاف پذیری وضعیت مطلوب تری دارد انجام شود . در صورت محدودیت برای انجام تمرین در صبح ورزشکاران می بایست قبل از تمرین استراحت نمایند ضمناً تقویت عضلات پشتی و حرکات کشتی در فواصل استراحت توصیه شده. (۷ )
۷- طرح پژوهشی آقای دکتر علی محمد امیر تاش در بهمن سال ۱۳۷۵ تحت عنوان «ویژگیهای پیکرشناسی و آمادگی های عمومی قهرمانان هندبال جوانان در دسته مردان و تهیه نورمهای استاندارد » این تحقیق انواع منتخبی از ویژگیهای پیکر شناسی و آمادگیهای جسمانی هندبالیستهای ملی پوش جوان کشور را مورد توصیف و تحلیل قرارداده
و در پایان نورمهایی ارائه می دهد که به میزان ده درصد افزایش داده شده تا مدتها مورد استفاده قرار گیرند. این تحقیق عمدتاً از روشهای انتشارات FEGS ماکولین ۱۹۸۱ و دوفور ۱۹۸۴ فرانسه و لاکومی ۱۹۸۱ لهستان استفاده شده است تعداد آزمونها ۳۳ و آزمودنیها در اکثر موارد ۴۰ نفر بوده اند. (۸ )
۸- پایان نامه خانم فرح سلیمی در سال ۷۵ تحت عنوان «مقایسه ویژگیهای پیکر شناسی و آمادگی های عمومی بدنی بازیکنان پستهای مختلف بازی هندبال، همبستگی بین آنها و تهیه نورم های استاندارد برای بازیکنان ورزیده بانوان»
این تحقیق که بر روی ۶۲ نفر از هندبالیستهای شرکت کننده در مسابقات لیگ دسته یک قهرمان کشوری و اردوی تیم ملی بانوان انجام گرفته نشان می دهد که بین همه ویژگیهای پیکر شناسی با هم بجز ویژگی سن همبستگی معنی دار می باشد. همچنین بین آمادگی های عمومی بدنی همبستگی معنی دار مشاهده شده .(۱۴)
در پایان معرفی تحقیقات ویژه هندبال در داخل کشور به دو تحقیق دیگر که بعضی از نتایج آنان در ارتباط با هندبال است اشاره می شود.
۱٫ آقای رضا قراخانلو در پایان نامه خود علل بروز آسیب های ورزشی را عدم آمادگی جسمانی- گرم نکردن- ضعف تکنیکی – ماهیت رشته ورزشی عنوان می کند و بیشترین صدمات نزد مردان هندبالیست ۱۷ % شانه ها – ۱۵% مچ دست – ۱۵% زانو – ۱۲ % انگشتان پا و ۱۲ % انگشتان دست بوده. (۱۶ )
۲٫ در تحقیق آقای رضا رجبی شایع ترین صدمات ورزشکاران هندبال دانش آموزان پسر سراسر کشور ضرب خوردگی انگشتان ۹۱/۴ % – زخم در ناحیه زانو ۸۹/۴ %- آسیب تاندونی ۷/۶ % – ضرب خوردگی و آسیب های استخوانی ۲/۱۸ % بوده که در مجموع ضرب دیدگی – زخم و جراحات سطحی و پیچ خوردگی را شایع ترین آسیبها در هندبال معرفی می کند.(۱۶ )
پژوهشهای خارجی در مورد ورزش هندبال
یک محقق برزیلی بنام پروفتا – جی – دبلیو در سال ۱۹۸۳ میانگین بدنی ۶ تیم از ۸ تیم هندبال برزیلی را که در یک تحقیق پیکر سنجی که به روش (هیث- کارتر) انجام گرفت شرکت کردند. وی نتیجه گرفت که اکثر بازیکنان تیپ مزومورف (عضلانی) دارند و اندومورف ها (چاق) بیشتر بازیکنان مسن تر هستند.(۹ )
۲٫ در تحقیقی که توسط سوبرال – اف در سال ۱۹۸۳ در خصوص مشخصات فیزیکی ورزشکاران جوان انجام گرفت. در اطلاعات آنتروپومتری جمع آوری شده از ورزشکاران مرد پرتغالی در بعضی از رشته های ورزشی با دامنه سنی ۱۳ تا ۱۷ سال وررشکاران جوان بطور مشخصی دارای تیپ بدنی مزومورف بودند و بازیکن هندبال درجات بالاتری از اندومورفی را دارا می باشند.
ژیمناست ها میزان بالائی مزومورف و درجه پایینی اندومورف هستند. شناگران درجه بالائی اکتومورفی را دارا هستند.(۴۲ )
۳٫ به نقل از طرح پژوهشی دکتر امیر تاش آقایان هلال و دوتر – شه شزنی و کازورلا در سال ۱۹۸۴و دوفور و همکاران در سال ۱۹۷۸ در زمینه هندبال تحقیقاتی انجام داده اند.(۸ )
۴٫ در فینال جام جهانی هندبال۱۹۸۶ میانگین قد بازیکنان هندبال ۱۹۰ سانتیمتر بوده که نشان دهنده رابطه میانگین قد و حضور ورزشکاران در فینال می باشد.(۹ )
۵٫ در تحقیقی که آقای پایرس- ن – سی .اس در سال ۱۹۸۶ با عنوان مقایسه انتروپومتریکی بازیکنان جوان هندبال برزیلی ازنظر جنس و پست بازی انجام داده است.
نتیجه گرفت متغیرهای آنتروپومتریکی ۷۹ بازیکن پسر جوان با میانگین سنی ۸/۱۷ سال و ۴۴ بازیکن زن جوان با میانگین سنی ۴/۱۷ درمتغیرهای وزن- قد – درصد چربی – خالص و نسبی بدن – توده خالص بدن دانسیته – چربی زیر پوست عضله سه سر بازو – تحت کتفی – شکم – لگن خاصره – زیر بغل- سینه – ساق پاوران. نتایج حاصله نشان می دهد تفاوتهای مشابهی بسته به پشت بازی وجود دارد . (۳۸ )
۶٫ محققین فرانسوی بنانمهای دوفور – روآرد – پونتیر – در سال ۱۹۸۷ اندازه گیری طولی اندام ورزشکاران فرانسه را بشرح زیر اعلام کردند.
ارتباط زیادی بین خصوصیات بدنی و اندام بازیکنان و اجرای مهارت وجود دارد . عرض و ارتفاع دست پرتاب دراین عمل نقش موثری دارد. هر پست بازی ویژگی بدنی خاصی می خواهد . این موفقیت تیم رابطه مستقیمی با خصوصیات بدنی ورزشکاران دارد. مشخصات بدنی مثل قد و وجب دست پرتاب از ویژگیهای بارز برای ورزشکاران این رشته به حساب آمده است.
۷٫ تحقیق سال ۱۹۸۸ آقایان دکار- بریکی و هانیفی نشان می دهد که ورزشکاران هندبال الجزایر قد بلندتر و سنگین تر از گروههای معمولی هستند ولی اندازه ها و ابعاد بدنی شان با بازیکنان هندبال خارجی تفاوت زیادی دارد. (۹ )
۸٫ استاو یارسکی در سال ۱۹۸۹ در لهستان نتیجه تحقیق خود را چنین بیان می کند اندازه های قد و جثه تعدادی از ورزشکاران هندبال شرکت کننده در مسابقات قهرمانی جهان- المپیک و بازیهای دسته اول بین سالهای ۸۷-۱۹۶۳ نشان می دهد
بین شکل و ساختمان بدنی و اجرای بازیکنان ارتباط معنی دار وجود دارد. که بیانگر اهمیت مشخصه های بدنی با اجرای مهارتها است ولی سن غالباً رابطه کمتری با اجرای حرکات بازیکنان نشان می دهد. (۹ )
۹٫ آقای دنگ پیلینگ در سال ۱۹۹۰ در چین طی تحقیقی که بر روی بازیکنان برتر هندبال انجام داد پیشنهاد کرد. بهتر است بازیکنان مرد دارای قدی بلند بدنی عضلانی نیرومند باشند.
۱۰٫ آقای مهر علی همتی نژاد در ترجمه مطلبی در ماهنامه ورزش و ارزش شماره ۱۰۳ در سال ۱۳۷۲ به نقل از برخی محققین که مشخصات بدن سنجی و آمادگیهای جسمانی دو یا چند کشور را که دارای عناوین قهرمانی در مسابقات مهم جهانی ، المپیک و قاره ای هستند، مقایسه می کنند.
در مقایسه ای بین آمادگی جسمانی بازیکنان هندبال تیم ملی یوگوسلاوی و آلمان غربی که بترتیب دارنده عناوین اول و دوم المپیک لوس آنجلس هستند با تیم ملی هندبال ژاپن به این نتیجه رسیده اند که ساختمان بدنی و ظرفیت حیاتی ورزشکاران دو کشور دیگر ضعیف تر می باشد.
به همین لحاظ پیشنهاد می نماید ژاپنیها به موارد ذیل توجه کنند. (۱۳ )
۱- با بکار گرفتن بازیکنان قد بلند و قوی هیکل سطح اجرای مهارتهای خود را بهتر کنند.
۲- بهبود افزایش حجم و توده عضلات برای رسیدن به قدرت بیشتر از طریق تمرین.
مقالات مرتبط با این موضوع را در لینک رشته تربیت بدنی می توانید ببینید.
همچنین میتوانید جهت دسترسی به جزوات سایر اساتید از پکیج کارشناسی ارشد معماری سایت زیر استفاده کنید
جزوات کنکور کارشناسی ارشد معماری
دانلود پکیج کارشناسی ارشد معماری 1399 موفق باشد .
من چند وقتیه پیدا کردن کلاس بسکتبال و … امو از وب سایت ورزشی اسان اسپرت انجام میدم شنیدم خیلی وب سایت ورزشی خوبیه کلی کلاس ورزشی و … داره پاشین یه سر باهم بزنیم
من واقعا دوست دارم این بازی رو 😁😁😍😍💙💙❤❤
شرمنده مقابلتون عالیه ولی میخام دانلود کنم نمیشه یه راهنمایی میخام
سلام خیلی کامل و عالی … پایدار باشید
سلام بسیار سپاسگزارم استفاده کردم اما مقاله در مورد هندبال تو سایتتون فقط همینو دیدم مقاله های دیگری نبود تو سایت بزارید؟
سلام تشکر – مقاله بسیار کاملی بود خدا خیرت بده